چکیده:
نزار قبانی به باور بسیاری از منتقدان و صاحبنظران شعر عرب، یکی از پدیدههای شعر نو چه به لحاظ اسلوب و چه از نظر محتوای شعری است. او با پرداختن به شعر عاشقانة محض و موضوع زن، توانسته، همه آنچه را بیان کند که در باور امروز مربوط به عشق زمینی است. به همین سبب، او را «شاعر زن و عشق» لقب دادهاند؛ اما قبانی علاوه بر اشعار عاشقانه، مانند دیگر شاعران متعهد، به موضوعات سیاسی، وطنیات و مسائل قومی و ملیتی نیز پرداخته است. این مقاله به شیوة توصیفی- تحلیلی تلاش کرده است تا وجوه سیاسی و اجتماعی اشعار این شاعر زن عرب را بازنمایی کند و به این نتیجه پای بیفشارد که بررسی زندگی و تعمق در اشعار قبانی، نشان میدهد که بایست او را «شاعر متعهد وطن» نیز لقب داد.
خلاصه ماشینی:
"فصلنامۀ لسان مبین(پژوهش ادب عربی)(علمی-پژوهشی)سال سوم،دورۀ جدید،شمارۀ هشتم،تابستان 1391،ص 251-237 نزار قبانی،تنها،«شاعر زن»نیست{P*P}(بررسی اشعار سیاسی قبانی) دکتر محمد جواد مهدوی استادیار دانشگاه فردوسی مشهد ربابه یزداننژاد کارشناس ارشد دانشگاه شهید باهنر کرمان چکیده {IBنزار قبانی به باور بسیاری از منتقدان و صاحبنظران شعر عرب،یکی ازپدیدههای شعر نو چه به لحاظ اسلوب و چه از نظر محتوای شعری است.
آخرین دیوارهای شرم فروریخت/شادمانی کردیم و رقصیدیم/و به هم تبریکگفتیم،به سبب امضای پیمان صلح بزدلان!/دیگر چیزی ما را نمیترساند/و چیزیشرمسارمان نمیکند/رگهای غیرت در وجودمان خشکیده است/به دوران گریز پانهادهایم/و همچون گوسفندان در برابر مسلخ به صف ایستادهایم/دویدیم و نفسنفسزنان از یکدیگر پیشی گرفتیم/برای بوسیدن چکمهی سلاخان!/پنجاه سال آزگار، کودکانمان را گرسنگی دادند/و در پایان روزه،پیازی پیش رویمان افکندند!»(قبانی،1386 ب:15-25) او در قصیدهای دیگر به فاجعۀ«کشتار قانا»اشاره میکند و قانا را چون شخصیرنگپریده و مانند آسمانی گرفته میخواند:«در آنجا بود که بر اجساد ما فرود آمدند وپرچم نازیسم را برافراشتند.
»قبانی احوال مردم کشوهای عربی را باچشم آیندهنگری میبیند و از اینکه پارهای از حکومتای عرب از فردایی بهتر سخنمیگویند و وعدههای پوچ و توخالی میدهند،ابراز ناراحتی میکند و آنها را دروغزنمیخواند: الکذب الرسمی یبث علی کل الموجات و کلام السلطۀ یراق جدا کثیاب الرقاصات لا احد ینجو من وصفات الحکم دروغ رسمی بر امواج رادیوها سوار است و سخن حاکمان میدرخشید چون لباس رقاصگان/هیچ کس از نسخههای حکومت جان به در نمیبرد.
پاسخ نزار قبانی به پرسشی دربارۀ کیفیت نگرشی سیاسی و خشم و طنطنۀ زبانشعریاش،گویای اهمیت سیاست و اوضاع اجتماعی ملت عرب در اشعار او و خودگواه دغدغههای رئالیستی و غیررمانتیک در بسیاری از اشعار اوست:«از من میپرسنددر شعرهای عاشقانه،خشمگین به نظر میآیی."