چکیده:
یکی از مسائل مهم در تفسیر شریف لاهیجی، استفاده او از روایات مربوط به اختلاف قراءات است. در این مقاله ضمن ارائه شرح حال مختصری از مفسر، اقسام این قراءات بیان شده و سپس برای هر قسم شواهدی ذکر گردیده است. این مقام تنها به توصیف این قرائات می پردازد و داوری آن به خوانندگان احاله شده است.
خلاصه ماشینی:
"». در تفسیر شریف لاهیجی(703/1 و 704)در توضیح آیه فوق به نقل از روضه کافیروایت ذیل را از امام صادق(ع)نقل کرده،سپس در ادامه گفته به همین مضمونروایاتی نیز در تفسیر عیاشی(78/1)از امام باقر آمده است:«قرائت امامین سیدینصادقین امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهما السلام"ذوعدل"بصیغه مفرد است وبر این تقدیر مراد امام است یا نایب خاص یا نایب عام او و چون در این مقام مطلببیان حکم است،کلام یک عادل کافی است و دو عادل در دعوی ضرور است و دراینجا دعوی تحقق ندارد،و فی روضة الکافی عن حماد بن عثمان قال:تلوت عند أبیعبد الله(ع)"ذوا عدل منکم"،فقال علیه السلام:ذو عدل منکم هذا مما أخطأت فیهالکتاب؛یعنی حماد بن عثمان گفت:تلاوت کردم نزد حضرت صادق(ع)بقرائت مشهورکه آن ذوا عدلست بصیغه تثنیه امام فرمود که:آنچه نازل شده ذو عدل بصیغه مفرداست و این از جمله آن چیزهاست که کاتبان قرآن خطا کرده.
ب. جایگزینی و ابدال در اسم؛مانند:{/و تجعلون رزقکم أنکم تکذبون/}(الواقعة،82)؛و روزی خود را تکذیب آن قرار میدهید؟ در تفسیر شریف لاهیجی(372/4)به نقل از تفسیر جوامع الجامع(567/2)چنینآمده است:«عن علی(ع)انه قرأ و تجعلون شکرکم،و روی عن الباقر و الصادقعلیهما السلام،و ابو عبد الرحمن سلمی نیز از حضرت امیر المومنین(ع)روایت کرده کهآن حضرت در حین قرائت سوره واقعه این آیه را چنین میخواند که{/"و تجعلونشکرکم انکم تکذبون"/}و میفرمودند که حضرت رسالت پناه نیز چنین تلاوت می-کردند»."