خلاصه ماشینی:
ولی باوجودیکه اهمیت کار و فعالیت این مترجمین اول از زبان عربی حقیقة عظیم بوده و در نتیجهء آن اروپای تاریک اولین شعاع فرهنگ علمی و تمدن فنی را دیده است،ناگفته نماند که علاقهء ایشان بیش از همه روی علوم و فنون عملی متمرکز بود و به اصول و منابع روحانی تمدن اسلامی و ایرانی که از آن عملا استفاده میکردهاند تقریبا هیچ اعتنائی نداشتند.
بعد از اشغال جزیرهء سیسیل از طرف مسیحیان در سال 1090،فرهنگ اسلامی سیسیل که حتی مناطق دیگر ایتالیای جنوبی و مرکزی را تحت نفوذ خود نیز قرار داده بود،یکدفعه ناپدید نشد برعکس با وجود مساعی بعضی پادشاهان آن وقت برای از بن برکندن آثار ظاهری حکمران اسلامی مشاهده مینمائیم که تأثیر اسلام باطنا تا قرن چهاردهم نیز باقی مانده است.
در سال 1185 موقعیکه حکمرانی خاندان شاهی نرمان در سیسیل نزدیک به سپری شدن بود یک نویسندهء مسلمان موسوم به ابن جبیر در اثنای مسافرتی از مکه و مدینه به افریقای شمالی دو سه روزی در شهر«پالرمو»توقف کرده در سفرنامهء خود که برای اولین روز از طرف یک خاورشناس ایتالیائی آقای پروفسور ẓSchiaparelliẒ در اوائل قرن حاضر ترجمه گردید چنین مینویسد: «برای من دیدن دربار این پادشاه(یعنی Guillaume دوم نرمان)موجب تعجب بود.
بهترین دلیل آن اینست که وقتی دو سه قرن بعد ایران مذهب شیعه را قبول کرد و امپراطوری عثمانی که بدترین خطر و تهلکه برای اروپا بود،مشغول جنگهای متواتر با ایران گردید دول اروپائی مناسبات بسیار خوبی با ایران برپا کرده و مثلا سفرای کبار جمهوریت ایتالیائی ونیز در دربار اوزون حسن آن پادشاه را با وجود آنکه او نیز مسلمان بود خیلی ستایش و تمجید کرده و در ضمن گزارشهای رسمی خود او را حتی با داریوش مقایسه میکردند.