چکیده:
بیان مسیله:
کودکان بیشتر از هر چیزی در دوران زندگی خود، نیازمند تجربه کردن و یادگیری هستند، بر این اساس فضای کلاس های درس امروزی، می بایست بتواند نیروهای حسی و ذهنی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهد و قدرت یادگیری آن ها را بهبود بخشد. پرسش تحقیق این است که آیا شکل هندسی و چیدمان فضای کلاس درس مقاطع ابتدایی بر ارتقاء کیفی روش های آموزش همراه با انتخاب مناسب ترین روش آموزش دارای نقش قابل توجهی است؟
هدف پژوهش:
هدف پژوهش حاضر بررسی فضای کلاس درس مدارس ابتدایی در دوران معاصر و تاثیر آن بر کیفیت روش های آموزشی نوین ایران است.
روش پژوهش:
پژوهش حاضر از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش تحلیل محتوا و استفاده از شیوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی از طریق ابزار مصاحبه و بررسی جامعه آماری به تعداد چهار نمونه از مدارس مقطع ابتدایی شهر تهران در بازه زمانی سال های1380تا1400 استفاده کرد. مبانی نظری تحقیق نیز بر این نکته استوار است که چیدمان فضا و شکل هندسی کلاس در نحوه آموزش تاثیرگذار است.
نتیجه گیری
نتایج تحقیق نشان می دهد که کلاس های درس مقاطع ابتدایی ایران طی سال های 1380 تا1400 به فرم های مربع و مستطیل با محوریت عمودی و خطی هستند و روش های آموزشی در این کلاس ها به شکل انفرادی، سخنرانی و مباحثه ای است که روش مباحثه ای به شیوه گروهی مناسب ترین روش است، اما متاسفانه با توجه به چیدمان خطی و محوری میز و نیمکت ها و دیگر تجهیزات کلاس های درس مقطع ابتدایی، این روش به ندرت مورد استفاده معلمان قرار می گیرد و بیشتر روش انفرادی و سخنرانی مورد استفاده است. همچنین مبلمان کلاسی، که اجزای آن از دیگر اجزاء معمارانه کلاس اند، تاثیر بسزایی در شکل گیری آموزش بر عهده دارد. ازاین رو می توان اذعان کرد که شکل هندسی و چیدمان فضای کلاس درس مقاطع ابتدایی بر ارتقاء کیفی روش های آموزش همراه با انتخاب مناسب ترین روش آموزش دارای نقش قابل توجهی است.
خلاصه ماشینی:
نتیجهگیری: نتایج تحقیق نشان میدهد که کلاسهای درس مقاطع ابتدایی ایران طی سالهای 1380 تا1400 به فرمهای مربع و مستطیل با محوریت عمودی و خطی هستند و روشهای آموزشی در این کلاسها به شکل انفرادی، سخنرانی و مباحثهای است که روش مباحثهای به شیوۀ گروهی مناسبترین روش است، اما متأسفانه با توجه به چیدمان خطی و محوری میز و نیمکتها و دیگر تجهیزات کلاسهای درس مقطع ابتدایی، این روش به ندرت مورد استفادۀ معلمان قرار میگیرد و بیشتر روش انفرادی و سخنرانی مورد استفاده است.
ازاینرو هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی فضای کلاس درس مدارس ابتدایی در دوران معاصر و تأثیر آن بر ارتقاء روشهای آموزشی نوین معاصر ایران است تا بدین صورت نقش ویژگیهای طراحی معماری تبیین شود و سپس مناسبترین روش آموزشی ارتقاء امر تعلیم و تعلم برای مقطع ابتدایی بر اساس نوع فضای معمارانه کلاسهای درس امروزی استخراج شود.
ازاینرو سئوالات پژوهش حاضر بدین شرح است:1) عناصر معمارانه فضای کلاس درس مقاطع ابتدایی در دوران معاصر (1380تا1400) ایران چه تأثیری بر ارتقاء کیفی آموزش دارد؟ 2) کدامیک از روشهای آموزشی معاصر در مدارس ابتدایی ایران (1380تا1400) بر اساس طراحی کلاسهای درس مناسبتر است؟ پیشینه تحقیق در رابطه با پژوهش حاضر، پژوهشهای متعددی انجام شده است که از این میان به پژوهشِ نظرپور و نوروزیان ملکی (1400) با عنوان«تحلیل و بررسی پیکربندی معماری فضاهای آموزشی مدارس ایرانی اسلامی: مقایسۀ تطبیقی فضای عمومی و آموزشی در مدارس ایرانی اسلامی و مدلهای چیدمانی معاصر» اشاره کرد که با استفاده از روش تحقیق استدلال منطقی دریافتند که رعایت اکثر نقاط قوت چیدمانی در بناهای آموزشی معاصر و سنتی موجب شده است که محیط پیرامون دانشآموزان، مجموعهای خوانا، دسترسپذیر، طبیعتگرا، فضاهای انعطافپذیر و عرصهبندی بصری و فیزیکی ایدهآل را برای کلاس فراهم آورد.