چکیده:
تصویر در کلام ادبی حاصل عاطفه و تجربه ذهنی شاعر یا نویسنده و وسیلهای برای انتقال این تجربه به دیگران است. ذهن شاعر یا نویسنده به یاری نیروی تخیل ارتباطهایی تازه بین انسان و طبیعت و اشیای اطراف او کشف میکند و این کشف به وسیله تصویرهایی که ساخته ذهن و حاصل تصرف او در مفاهیم عادی زندگی است، به خواننده منتقل میشود. تصویر، جوهر اصلی. شعر به شمار میآید. اهمیت تصویرسازی به ویژه در شعر تا جایی است که بسیاری از منتقدان از طریق توجه به خوشههای تصویری یعنی استعارهها و تشبیهات تکرارشونده در آثار شاعران، به تجزیه و تحلیل آثار آنان پرداختهاند. روش انجام این پژوهش، توصیفی-تحلیلی است. از نتایج پژوهش: مضامین و تصویرسازیهای موجود در شعر فرخی یزدی، فقط به صورت: کنایه و استعاره کاربرد داشته است.
واژگان غربی بکار رفته در دیوان فرخی عبارتند از: آژان، پلتیک، پاگون، فابریک، کودتا، کابینه، لیدر، لرد. کاربرد این واژگان و اصطلاحات، گاه در معنای اصلی خود بیان شده و گاهی در معانی اصطلاحی آمده است.
خلاصه ماشینی:
دگرگوني نظام سياسي که بر همۀ شئون زندگي مردم تأثير نهاد، آنان را نيازمند ساخت تا براي درک مفاهيم تازه و انتقال آن به ديگران از واژگان بيگانه به صورت گسترده بهره بگيرند؛ البته تا آن جاي که امکان داشت براي واژگان بيگانه ، برابرهاي فارسي انتخاب نمودند و در موارد ديگر عين لفظ را به کار بردند، استفاده از واژگان و اصطلاحات سياسي چهرة شاخص شعر اين دوره است که از نظر زباني، شعر مشروطه را از دوره هاي ديگر، آشکارا متمايز ميسازد؛ از سوي ديگر با پيشرفت صنعت و فن در فرنگ ، ابزارهاي تازه اي براي زندگي ساخته شد که پس از مسافرت هاي ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه به صورت انبوه به ايران آورده شد و مورد استفاده مردم قرار گرفت .
جنبه جديد بودن و نوآوري در تحقيق در مقالات و کتب موجود در هر يک از موضوعات شعر عصر مشروطه و تصويرسازي و مضمون آفريني به طور جداگانه پژوهش هائي صورت گرفته است ، اما دقيقا با اين موضوع بررسي واژگان و اصطلاحات غربي در تصويرسازي و مضمون آفريني اشعار فرخي يزدي هيچ کاري به صورت دقيق و جامع صورت نگرفته و کار نشده است .
هدف اصلي تصويرسازي و مضمون آفريني در اشعار فرخي يزدي با تکيه بر وام واژه هاي غربي بکار برده شده .
در اين شعر، فرخي با استفاده از وام واژه غربي «پاگن » تصويرسازي زيبايي را در قالب کنايه بيان کرده است که مضمون انتقاد اجتماعي از وزيران و سياست مداران نالايق دوران مشروطه (که ايران را به زير يوغ روسيه و انگليس درآوردند) را در بر دارد.