چکیده:
جرم اخلال در شبکه های رایانه ای و مخابراتی یکی از جرائم نوظهور در عرصه حقوق جزا می باشد. نباید تصور کرد که فعالیت در دنیای مجازی، فاقد اعتبار و پیامدهای حقوقی است، بلکه به همان اندازه و در مواردی حتی بیشتر از نمونه های دنیای فیزیکی، آثار حقوقی به دنبال دارد. بخشی از زندگی اجتماعی، فرهنگی، علمی و اقتصادی انسان های امروزی در اینترنت و به طور کلی در دنیای سایبر و فضای مجازی در جریان است و طبیعی است که دولت ها به فکر تامین امنیت و نیز حفظ حقوق و آزادی های مدنی مردم در دنیا نیز باشند.آگاهی نداشتن جامعه در مورد یکسری جرم ها که به ظاهر ممکن است جرم به شمار نیایند و قابل لمس هم نباشند و به صورت مجازی و غیر قابل ملموس در محیط های مجازی صورت گیرند، سبب شده که موضوع اخلال در فضای مجازی و سامانه های رایانه ای از اهمیت دو چندانی برخوردار باشد. در این راستا برابر قانون هیچ کس حق ندارد به عمد در سیستمهای رایانه ای اخلال ایجاد کند. یعنی هیچ کس حق ندارد داده هایی را که در سیستم های رایانه ای وجود دارد با صلاحدید خود حذف یا تخریب کند و حتی مختل یا غیر قابل پردازش کردن این داده ها نیز جرم است. در این رابطه و به علت اهمیت بسیار بالای موضوع در مقاله حاضر قصد داریم به بررسی جرم اخلال در شبکه های رایانه ای و مخابراتی بپردازیم.
خلاصه ماشینی:
واژگان کلیدی: فضای مجازی، شبکه رایانه ای، فضای مجازی، جرایم سایبری، مختل کردن سامانه ها، داده رایانه ای نویسنده مسئول بخش اول: کلیات بند اول: بررسی و شناخت سیستم رایانه ای سيستم رايانهاي 1 ، هر دستگاه يا مجموعهاي از دستگاههاي بهم متصل شده است كه يك يا چند تا از آنها مطابق يك برنامه، پردازش خودكار دادهها را انجام ميدهند؛ 2 به عبارت دیگر دستگاهي است كه از نرمافزار و سختافزاري كه براي پردازش خودكار دادههاي ديجيتال طراحي شده تشكيل يافته و ممكن است شامل ورودي، خروجي و امكانات ذخيرهساز اطلاعات شود، سيستم رايانهاي ميتواند به صورت مستقل يا متصل به شبكهاي از ساير دستگاههاي مشابه عمل كند.
برای تحقق عمد دو شرط مهم لازم می باشد؛ بدین معنا که اراده ی ارتکاب با قصد مجرمانه تقارن و تطابق زمانی داشته باشند، بدین ترتیب به علت آنی بودن این جرم، با توجه به اینکه جرم مستمر به فعل یا ترک فعلی اطلاق می شود که در زمان ادامه دارد و به عبارت دیگر جرم با عناصر خود به طور دایم تجدید حیات می یابد، و این شرایط در این جرم موجود نیست، متهم باید در همان لحظه ی ارتکاب عمل تخریب و ایجاد اختلال از عنصر روانی لازم برخوردار باشد والا اگر مثلاً شبکه و یا سیستم رایانه ی دیگری را به تصور اینکه متعلق به خودش است از کار بیندازد ولی پس از اطلاع از این مسئله بدان راضی باشد وی را نمی توان به ارتکاب جرم تخریب و ایجاد اختلال محکوم نمود.