چکیده:
اینترنت اشیا فناوری به هم رساندن اشیا، انسان ها و حیوانات در یک شبکه است که به علت ابعاد گستردهای که در زندگی کنونی بشر دارد، بسیار حائز اهمیت است و این اهمیت در موضوع حفظ حق های افراد مانند حفظ حریم خصوصی آن ها بیشتر است. بر همین مبنا، سؤال اساسی این پژوهش نسبت میان استیفای حق حریم خصوصی به منزلۀ حق بشری و استیفای حق بر اینترنت اشیا در نظام حقوقی ایران است. حق حریم خصوصی از انواع حق های نسل اول است که در تزاحم با حق بهره مندی از اینترنت اشیا قرار گرفته است. حق دوم در زمرۀ حق های اقتصادی و اجتماعی است که اثبات آن در حقوق بینالملل محل نزاع است. به علاوه، رتبۀ این حق در مقایسه با سایر مصادیق حقهای اجتماعی و اقتصادی پایینتر است، اما اگر استیفای این حق از ضروریات زندگی بشر در آینده شود، شاید بتوان از استیفای حق حریم خصوصی چشمپوشی کرد. محتوای حق حریم خصوصی در حوزّۀ اینترنت اشیا شامل مدیریت و نظارت فرد بر داده های شخصی خود از یکسو و از سوی دیگر، رعایت امنیت در سه حوزۀ امنیت خود سامانه های اینترنت اشیا و سامانه های مرتبط با آن در مقابل هک و نفوذ، امنیت و رعایت اصول در هنگام جمع آوری قانونی داده ها و امنیت در هنگام نگهداری و استفاده از داده ها است و مصادیق نقض حق حریم خصوصی افراد در حوزۀ اینترنت اشیا در قوانین ایران شامل هتک حرمت و حیثیت افراد، دسترسی غیرمجاز به دادهها در سیستم اینترنت اشیا، در دسترس قراردادن داده های موجود در سیستم اینترنت اشیا، حذف یا تخریب یا مختل یا غیرقابل پردازش کردن داده های موجود در سیستم اینترنت اشیا، ازکارانداختن یا مختلکردن سامانه های اینترنت اشیا و... است که بهترین راهکار برای حمایت از این حق در برابر نقض آن، تصویب قوانین و سیاستگذاری های فرهنگی است.
The Internet of Things is the technology of connecting things, humans and animals in a network that has wide dimensions in current human life. Its importance has increased as the issue of protecting people's rights, such as protecting their privacy, has grown. Accordingly, this paper's fundamental question is the relationship between the right to privacy as a human right and the right to the internet of things in Iran's legal system. The right to privacy is one of the first-generation rights that conflict with the right to enjoy the Internet of Things. The second right relates to economic and social rights, whose proof was disputed under international law. In addition, the rank of this right was lower compared to other examples of social and economic rights. In the future, it may be possible to ignore the fulfilment of the right to privacy if it becomes one of the necessities of human life. The content of the right to privacy in the area of the Internet of Things included the management and monitoring of one's data on the one hand and, on the other hand, compliance with security in the three areas: security of the Internet of Things systems and related systems against hacking and intrusion, security and observance of the principles during the legal collection of data and security during the storage and use of data. In addition, they should observe legal and ethical principles during collecting and using personal data in Iran. Other examples of violating individuals' privacy rights in the field of the Internet of Things in Iran are insulting people, obtaining unauthorised access to data on the Internet of Things system, making data publicly available, deleting or destroying data, disrupting or disabling Internet of Things systems, etc. We conclude that approving laws and cultural policies is the best solution to support this right
خلاصه ماشینی:
الزامات استيفاي حق بر حريم خصوصي در بستر اينترنت اشيا از منظر حقوق يران محدثه معيني فر۱، دل آرام وحيدزاده ۲ ١ استاديار گروه فقه و حقوق اسلامي ، دانشکدٔە علوم و تحقيقات اسلامي ، دانشگاه بين المللي امام خميني (ره )، قزوين ، ايران ٢ کارشناس ارشد حقوق مالي ـ اقتصادي ، دانشکدٔە علوم انساني ، دانشگاه آزاد اسلامي ، تهران ، ايران اطلاعات مقاله مقالۀ پژوهشي تاريخ دريافت ۱۴۰۱/۶/۱۸ تاريخ پذيرش : ۱۴۰۱/۸/۱۲ چکيده اينترنت اشيا فناوري به هم رساندن اشيا، انسان ها و حيوانات در يک شبکه است که به علت ابعاد گسترده اي که در زندگي کنوني بشر دارد، بسيار حائز اهميت است و اين اهميت در موضوع حفظ حق هاي افراد مانند حفظ حريم خصوصي آن ها : بيشتر است .
دوم ، برفرض وجود اين نوع از حق ها، به نظر مي رسد در مرتبه بندي ميان انواع حق هاي نسل دوم ، حق بهره مندي از اينترنت اشيا در مرتبه اي بسيار پايين تر از مصداقي چون حق تأمين امنيت اقتصادي براي مردم توسط دولت قرار دارد؛ بنابراين ، حتي در صورت وجود تزاحم ، قطعا حق حريم خصوصي مقدم خواهد بود، مگر آن که زندگي بشر تا حد زيادي وابسته به اين فناوري شود و با نبود آن مختل شود.