چکیده:
با توجه به گسترش فناوریهای سلاحهای کشتارجمعی و عدم عضویت دشمن منطقهای ایران یعنی اسرائیل در سازمان و بهرغم شاخصهای ذکرشده برای موفقیت کنوانسیون منع سلاحهای شیمیایی(CWC) و سازمان بینالمللی منع سلاحهای شیمیایی (OPCW)، همواره این نگرانی درباره عضویت ایران در OPCW مطرح است که ایران با عضویت در سازمان منع سلاحهای شیمیایی نهتنها بازدارندگی تسلیحاتی خود را از دست دهد، بلکه با ارائه اطلاعات و آمار محرمانه به این سازمان در معرض تهدید اطلاعاتی قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش حاضر این بوده است که ایران با عضویت در کنوانسیون منع سلاحهای شیمیایی (CWC) و سازمان بینالمللی منع سلاحهای شیمیایی از چه فرصتهای حقوقی- سیاسی، دفاعی و امنیتی برخوردار و در عین حال با چه تهدیدهایی مواجه خواهد بود. هدف این تحقیق تبیین دقیق این فرصتها و تهدیدها برای بهرهمندی بیشتر از آنها برای تأمین منافع ایران است. یافتههای پژوهش نشان داده است که تهدیدهای ضمنی عضویت در کنوانسیون و سازمان منع سلاحهای شیمیایی، بدون عضویت نیز برقرار است، اما فرصتهای مستقیم و ضمنی عضویت ایران در این کنوانسیون و سازمان غیرقابل چشمپوشی است.
Due to the proliferation of technologies underlying weapons of mass destruction and the non-membership of Iran's regional rival, Israel, in the organization, and despite the indicators for the success of the Chemical Weapons Convention (CWC) and the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW), there are always concerns about the consequences of Iran’s membership in the OPCW, meaning that by joining the organization, Iran will not only lose its weapons-based deterrence, but also is exposed to intelligence threats by providing the organization with confidential onformation. The main question of the present study is what legal-political, defense and security opportunities Iran will enjoy and what threats it will face by joining the CWC and the OPCW. The purpose of this research is to accurately explain the opportunities and threats in order to benefit more from them to secure Iran's interests. The findings show that the implicit threats of membership in the CWC and the OPCW are also present in the case of non-membership. However, the direct and implicit opportunities for Iran's membership in the convention and the organization are unavoidable.
خلاصه ماشینی:
در واقع با اينکه کنوانسـيون و سـازمان منع سلاح هاي شيميايي يکي از ارکان رژيم بين المللي براي خلع ســلاح محســوب ميشــوند و علاوه بر پاســخ به آرمان «جهاني عاري از سـلاح هاي کشـتارجمعي و کاهش خطر جنگ شيميايي»، زمينه هايي را براي توسعه صـلح آميز فناوري و علم شـيمي فراهم ميکنند، نگرانيهايي براي کشورهاي عضو از جمله ايران به همراه دارند.
بنابراين عضــويت کشـــوري مانند ايران که مخالف نظام ســـلطه کنوني نظام بين الملل اسـت و اين سـياست ايران نيز براي جريان سلطه جهاني تهديد محسوب ميشـود، در کنوانسـيون و سـازماني مانند منع سـلاح هاي شـيميايي، ضـمن ايجاد ٠٠٢ سازمان هاي بين المللي ♦ سال ٥ ♦ شماره ٢ ♦ پياپي ١٥ ♦ تابستان ١٤٠٠ فرصت هايي ميتواند تهديدزا هم باشد.
حق بين المللي دريافت کمک و حفاظت در برابر تهديد يا کاربرد سلاح هاي شيميايي اگرچه در کنوانســيون منع ســلاح هاي شــيميايي ســازوکاري براي دفاع دســته جمعي ٠٢٢ سازمان هاي بين المللي ♦ سال ٥ ♦ شماره ٢ ♦ پياپي ١٥ ♦ تابستان ١٤٠٠ وجود ندارد، اما ســـازمان منع ســـلاح هاي شـــيميايي موظف به اجراي امحاي کامل سـلاح ها در کشورهاي عضو، منع اشاعه به کشورهاي عضو و غير عضو و نظارت بر همکارهاي فني و تجاري کشورهاي عضو با اعضا و غير اعضا است .
(OPCW Director-General Meets with Iran’s Deputy Foreign Minister for Legal (٢٠٢١ April ٢٠ ,and International Affairs ايران در دســامبر ٢٠٢١ بار ديگر براي عضويت در شوراي اجرايي سازمان منع سلاح هاي شيميايي انتخاب شد.