چکیده:
پیشوایان چهارم شیعیان بعد از حضور درحماسه افتخارآفرین و عزت بخش عاشورای
حسینی (ع) از لحظهای که در غروب عاشورا با شهادت پدر بزرگوارش مواجه گردید،
برای ادامه راه آن حضرت، مسئولیت سنگینی را به دوش خود احساس نمود.
امامت امت، سرپرستی اطفال و بانوان، رساندن پیام عاشورا به گوش جهانیان،
تداوم مبارزه با طاغوت و طاغوتیان، و از همه مهمتر پاسداری از اهداف متعالی امام
حسین (ع) که موجب عزت و افتخار عالم اسام گردید، از جمله مسئولیتهای آن امام
همام به شمار م یآید.
امام سجاد (ع) که در دوران امامت خویش در محدودیت شدیدی به سر م یبرد و
حاکمان مستبد اموی سایه شوم خود را بر شهرهای اسامی گسترده بود. و اهل ایمان از
ترس مال و جان خود مخفی شده بودند، با اتخاذ صحیحترین تصمیمها و موض عگیری
مناسب و با استفاده از موثرترین شیوهها توانست از فرهنگ عاشورا و دستاوردهای
ارزشمند آن، که همان عزت و افتخار ابدی نه تنها برای اسام و مسلمانان، بلکه برای
جهان بشریت بود به صورت شایستهای پاسداری کرده و راه حماس هآفرینان کربا را
تداوم بخشیده و یاد و نام و خاطره سالار شهیدان حضرت حسی نب نعلی؟ ع؟ را جاودانه
ساخته و در بلندی تاریخ ابدی نماید.
شخصیت قرآنی و عبادی، عرفانی امام سجاد؟ ع؟ فراهم «در این تحقیق که با عنوان
آمده، نگارنده کوشیده تا این موضوع را تا حد توان در سایه آیات قرآنی، با بهره جستن
از کتب مختلف تفسیری و حدیثی، به تبیین و توضیح شخصیت و فضایل و مکارم
حضرت بپردازد.
خلاصه ماشینی:
کليدواژه ها: امام سجاد(ع)، آيات قرآني ، روايات ، عبادت ، زهد، نيايش سيدالساجدين مقدمه روز پانزدهـم جامديالاولــي از ســال ٣٨ هجــري کــه آفتــاب جهان تــاب ، تــازه از مشــرق نمايـان گشـته و اشـعه زريـن خـود را بـه سـرزمين حجـاز افکنـده بـود، سـتاره فروزانـي در آسـمان ولايــت طالــع گشــت و امــام چهــارم ، حضــرت علي بن الحســين ؟ در خانــدان نبــوت پــا بــه عرصـه هسـتي نهـاد.
هشـام بيـش از همـه از جانـب امام سجاد(ع) بر خود بيم داشـت ، زيـرا در حق آن حضرت بيـش از ديگـران جفـا کـرده بود:امـا برخـلاف تصـور او، هنگامـي کـه امـام ؟ بـا وي روبـرو شـد، ســلام کــرد و بــه يــاران خودنيــز ســفارش نمــود کــه معتــرض او- کــه اکنــون ضعيــف و ناتــوان است -نشـوند، و سـرانجام امـام ؟ بـه او اطمينـان داد و فرمـود:«اي هشـام بـن اسـماعيل : تـا مي توانـي رضايـت مظلومـان و بي پناهـان را جلـب کـن و از ناحيـه مـا نگـران نبـاش !»١٦ امام سجاد(ع) خطاهــاي غلامــان را يادداشــت ميکــرد و در آخــر مــاه رمضــان خطاهــا را تذکــر داده همــه را عفــو مي نمــود و مي فرمــود: شــما از خداونــد عالــم ، عفــو مــرا طلــب کنيــد، برويـد کـه شـما را بخشـيدم و آزادتـان کـردم ، بـه اميـد ايـن کـه خداونـد نيـز مـرا ببخشـد و از آتـش دوزخ آزاد نمايــد.