چکیده:
داور به معنای دادرس و کسی است که در روابط طرفین به قضاوت مینشیندء داور از
لحاظ قلمرو اختیارات همانند قاضی محکمه ادعاها و دفاعیات اصحاب دعوا را استماع
مینماید و سعی در رفع و حل و فصل اختلافات بین طرفین را دارد بنابراین اشخاص مد
نظر طرفین باید برای انجام اموری که به آنها محول گشته میبایست از شرایط قانونی که
مد نظر قانونگذار است برخوردار باشند و در این صورت است که رای نافذ و معتبر
شناخته خواهد شد و نظر آنها قابلیت اجرایی را خواهد داشت و چنانچه داوران در
صورت وجود ممنوعیت مطلق یا نسبی اقدام به صدور رای بنماید رای مزیور فاقد اعتبار
لازم است و متضرر از رای میتواند تقاضای ابطال رای را بنماید. روش اصلی کار در این
تحقیق با توجه به ماهیت نظری آن توصیفی و تحلیلی است و بر اساس متدهای متداول در
علوم انسانی میباشد.
خلاصه ماشینی:
داور، حل و فصل اختلافات، ممنوعیت مطلق، ابطال مقدمه داوری در بند الف ماده 1قانون داوری تجاری بین المللی چنین تعریف شده است و آن عبارت است از رفع اختلاف بین متداعیین در خارج از دادگاه بوسیله شخص یا اشخاص حقیقی یا حقوقی مرضی الطرفین و یا انتصابی بنابراین با توجه به این ماده آنچه که از اهمیت ویژه ای برخوردار است آن است که اختلافات باید توسط اشخاصی که از صلاحیت کافی و لازم برخوردار هستند حل و فصل گردد زیرا وجود این اشخاص است که به این حوزه از حل و فصل اختلافات جریان میبخشد که در غیر این صورت طرح این مسئله امری بیهوده به نظر خواهد رسید بنابراین به سبب اهمیت این مسئله اشخاص سعی نمودهاند تا افرادی را که از صلاحیت لازم برخوردارهستند را انتخاب نموده تا بتوانند دعاوی را حل و فصل نمایند این مسئله از چنان اهمیتی برخوردار است که که نه تنها اشخاص در کشورهای گوناگون بلکه سازمان های داوری نیز به آن توجه مینمایند که مهم ترین آن ها توجه به اهلیت تابعیت بیطرفی و استقلال و شرایط ویژه ای که در هر کشور حائز اهمیت است و عدم رعایت هر یک از آنها سبب بطلان رای داوری خواهد گشت که در مقاله حاضر سعی شده تا به مقایسه این مساله در کشورهای مختلف با نظام حقوقی ایران پرداخته شود و در ضمن مباحث به بررسی آرا و نظرات حقوقی در ضمن مطالب خواهیم پرداخت و آنها را بررسی خواهیم نمود.