Abstract:
سرزمین هند از گذشته های دور جایی امن برای زبان فارسی و فارسی زبانان بوده و برخی از آثار ارزشمند فارسی در این سرزمین تالیف شده است. قاضی حمید الدین ناگوری(متوفی 643ﻫ .ق) یکی از عرفا و نویسندگان ایرانی ساکن این سرزمین بوده و رسالات ارزشمندی را به زبان فارسی تالیف کرده است، که از جمله میتوان «رساله عشقیه» را نام برد.
در این نوشتار نخست به معرفی مختصر نویسنده و رساله عشقیه پرداخته شده و سپس در بررسی سبکی این رساله، به جنبه های درونی و بیرونی آن توجه شده است. این بررسی سه بخش عمده « ویژگیهای فکری و محتوایی»،« ویژگیهای زبانی»و«ویژگیهای ادبی» را در بر میگیرد.
Machine summary:
بررسی سبکی رسالة عشقیه (ص ٢٠٨ - ١٨٩) الهام صادقی (نویسنده مسئول )١ ، ذبیح الله فتحی فتح ٢، مهدی فاموری 3 تاریخ دریافت مقاله :٩٠/٤/١٢ تاریخ پذیرش قطعی :٩٠/٥/٨ چکیده : سرزمین هند از گذشته های دور جایی امن برای زبان فارسی و فارسی زبانـان بـوده و برخی از آثار ارزشمند فارسی در این سرزمین تألیف شده اسـت .
وی پس از مرگ پدرش تحصیلات علوم ظاهری را بـه درجـه اعلـی رسـاند؛ سـپس بـه دستور حکام وقت به قضاوت ناگور منصوب شد و برای سه سـال ایـن منصـب را بـه عهـده داشت (تاریخ تصوف در هند، رضوی ، ج١،ص ٢٣٦) او در این مدت بـه امـور شـرعی و نشـر علوم دینی پرداخت تا به پایه اجتهاد رسید (کلمات الصـادقین ، دهلـوی کشـمیری ، ص١٦) ١ - البته ذکر این موضوع لازم است که صوفی دیگری نیز با نام « شیخ ابو احمد» ملقب به حمید الدین نـاگوری میباشـد کـه در زمرة مشایخ چشتیه و معروف به «سلطان التارکین » است و نباید با قاضـی حمیدالـدین نـاگوری نویسـندة رسـالة عشـقیه اشـتباه شود.
»( اخبـار الاخیار فی اسرار الابرار، محدث دهلوی ، ص ٧٠) گفتـه انـد کـه در اجـرای مراسـم سـماع هیچکس به پای او نمیرسید و در دهلی ، او « سکه این کار درست ساخت »( مرآت المعانی ، دهلوی جمالی ، ص ١٤٩) و تا آنجا پیش رفت که علمای شهر مدعی او شدند و در صدد آزار و اذیت وی بر آمدند (خزینه الاصفیاء، لاهوری ، ص ٣١٠/ اخبار الاخیـار فـی اسـرار الابـرار، محدث دهلوی ، ص ٧٠) ولی به جهت احاطه حمید الدین در مسـائل فقـه ، اغلـب کوشـش علماء برای محکوم کردن او بی فایده بود(تاریخ تصوف در هند، رضوی ، ج١،صص ٢٣٧-٢٣٨).