چکیده:
استحکام خانواده مبتنی بر سازوکارهای سالم و بالنده ای است که از بینش ها و روش های بسامان اخلاقی ناشی می شود. تغافل از جمله عوامل تاثیرگذار در ایجاد و بقای سازگاری میان همسران است. نگارنده بر آن است تا با سبک مسئله محور و روش کتابخانه ای به بررسی دیدگاه قرآن و روایات معصومین علیهم السلام به مثابه منابع اصلی دین، درباره «تغافل» بپردازد. بدین منظور، ابتدا به مفهوم شناسی «سازگاری» و «تغافل» پرداخت؛ سپس مبانی تغافل در ایجاد سازگاری بین همسران را تبیین ساخته و در پایان مرزهای تغافل از منظر آموزه های دینی ترسیم گردیده است.
خلاصه ماشینی:
تغافل ، سازگاری، خانواده ، آموزه های دینی ١ مقدمه و بیان مسئله : خانواده اصیل ترین نهاد اجتماعی است و چنانچه سلوک در این عرصه بر قواعدی مدبرانه استوار گردد، بهترین زمینه برای کمال فرد و جامعه فراهم میشود.
پرسش های اصلی پژوهش : - مبانی تغافل در ایجاد سازگاری همسران بر اساس آموزه های دینی چیست ؟ - مرزهای تغافل در جهت دستیابی به سازگاری همسران بر اساس آموزه های دینی چگونه ترسیم میشود؟ پیشینه پژوهش : تاکنون تلاش های فراوانی در زمینه تحلیل و بررسی عوامل موثر در سازگاری همسران صورت گرفته ، به گونه ای که امروزه در برخی علوم ، مانند حقوق ، روان شناسی و علوم تربیتی به عنوان موضوعی حائز اهمیت مطرح است .
١. مفهوم شناسی: به منظور تحقیق درباره جایگاه تغافل در سازگاری همسران از دیدگاه آموزه های دینی، ضرورت دارد نخست مفاهیم اصلی مورد بررسی قرار گیرد.
صبر صبر از جمله مفاهیم بنیادی قرآنی است که ارتباط تنگاتنگی با مباحث روان شناسی و اندیشه اسلامی دارد و از بعضی کاربردهای آن در قرآن کریم چنین استنباط میشود که از بستر معنایی مشترکی با سازگاری و تغافل برخوردار است .
پرهیز از تغافل نسبت به خطاهای تکرارشونده و فراگیر در متون دینی علی رغم تاکید فراوان بر لزوم خوش رفتاری همسران و بهره گیری از مهارت تغافل به عنوان یکی از روش های عملی به این موضوع توجه خاص شده است که چنانچه تغافل نسبت به رفتاری، سبب شود فضای خطا و گناه در کانون خانواده فراگیر شود، تغافل جایز نیست .
این آموزه با مکانیزم دفاعی «بازداری» که از جمله مکانیزم های موثر در فرایند سازگاری- از دیدگاه روان شناسی- محسوب میشود کاملا دارای انطباق است .