چکیده:
این مقاله، با عنوان بررسی مقایس های تغز لهای غادالسمان و سیمین بهبهانی، در صدد پاس خگویی به این سوال اصلی است که چه تفاو تها و شباه تهایی میان تغزلهای غادالسمان و سیمین بهبهانی وجود دارد؟ غادلسمان را نمایند هی تمام عیار جریان جدید ادبیات زنانه (الادب النسائی) و نوع خاص آن؛ یعنی ادب تغزلی زنانه در ادبیات عرب می شناسند. سیمین بهبهانی نیز به عنوان یکی از نمایندگان این جریان نو، همچنین بانوی غزل ایران شناخته شده است. زبان و احساس خاص زنانه، از مهم ترین ویژگی های عاشقانه های این دو شاعر است.
خلاصه ماشینی:
"تخیل:آنچه در رابطه با تخیل در عاشقانههای سیمین قابل بیان است،این است کهاساسا سیمین در عاشقانههای خود از تخیلی نه چندان ژرف استفاده میکند؛به عبارتدیگر،استفاده از زبان روزمره و واژگان و تراکیب نه چندان دور از ذهن،مجال تخیلعمیق و مداوم را به شاعر نمیدهد؛برای مثال،این قطعه که شاعر فقط در مصرع آخر آن،رو به تخیل میآورد و صبوری را به اشتری مست تشبیه میکند: {Sفرجام تو شد ز گریه،کوری،کولی!#ترکید دلت ز تاب دوری،کولی!#دیدیش همیشه رام و این بار ببین#بدمستیی اشتر صبوری،کولی!<<S}(بهبهانی،1385:675) اکثر عاشقانههای سیمین،با حداقل تخیل که برای رسیدن به شاعرانگی در هرمتنیلازم است،همراه است؛از اینرو،ارتباط مخاطب با عاشقانههای او،ارتباطی سختو دیریاب نخواهد بود؛گرچه در برخی موارد،اشعار او از تخیلی عمیق و گاه تودرتو ودیرفهم نیز برخوردار است.
سیمین با آوردن کولی در عرصۀ شعار امروز ایران(بهبهانی،1377:307)،زنی در شعر پارسی میآفریند که فعال است و با جسارت و شجاعتمیتواند فریاد بزند،جاربزند و حقوق تضییعشدۀ خود را مطالبه کند: در رابطه با عاشقانههای غاده نیز باید گفت:زن بودن و زنانه سرودن،از مهمترین به میان میآید،باید دامنۀ مضامین آن را علاوه بر موضوعات سنتی در عاشقانههایپیشین،که لزوما عاشق و معشوقی کلاسیک و از جنس زمینی و یا آسمانی در آن مطرحبود،در گسترهای وسیعتر متصور شد و در حیطههای مختلفی چون اجتماعی،وطنی وحتی سیاسی،آن را بررسی کرد و از این منظر،ویژگی عاشقانههای دو شاعر در اینحوزهها بررسی خواهد شد.
سیمین با آوردن کولی در عرصۀ شعار امروز ایران(بهبهانی،1377:307)،زنی در شعر پارسی میآفریند که فعال است و با جسارت و شجاعتمیتواند فریاد بزند،جاربزند و حقوق تضییعشدۀ خود را مطالبه کند: در رابطه با عاشقانههای غاده نیز باید گفت:زن بودن و زنانه سرودن،از مهمترین امتیازات شعری او محسوب میشود؛از اینرو،انسان آرمانی او،بیشتر در کالبد یک زن،حلول مییابد و این مسأله امری طبیعی میتواندباشد."