چکیده:
در سالهای اخیر دانش سبک شناسی (Stylistics) جایگاه نخست را میان پژوهشهای زبان شناسی به خود اختصاص داده است و در این راستا، از دانش بلاغت که رابطه ای عمیق میان این دو دانش برقراراست، بهره جسته است. قرآن به عنوان نمونه والای سخن فصیح و بلیغ همچنان در کانون توجه ادیبان و پژوهشگران و زبانشناسان است. با توجه به این امر، نوشتار پیش رو، برپایه دانش زبانشناسی و سبک شناسی و با تکیه بر دانش بلاغت که با سبک شناسی رابطه ای عمیق دارد می کوشد تا با رعایت روش تحقیق، به تحلیل و بررسی رابطه بین واژگان، ترادف، مشترک لفظی، تکرار، افراد، جمع، تعریف، تنکیر، واستفهام وآواشناسی درسوره مریم (ع) بپردازد. در این سوره تمامی واژگان در جایگاه ویژه خود قرار گرفته اند. اگر قصد بزرگ جلوه دادن کاری باشد واژه به صورت نکره می آید واگر قصد توضیح وشرح باشد واژه به صورت معرفه خواهد آمد. به سبب وجود شکایت و غم واندوه موجود در سوره، بیشتر از آوای مد استفاده می شود؛ زیرا با استفاده از این آوا، فضای گسترده تری جهت اظهار حزن واندوه است.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه لسان مبین(پژوهش ادب عربی) (علمی - پژوهشی) سال دوم، دوره جدید، شماره یک، دیماه 1389 سبک شناسی سوره مریم(ع) 1 دکتر محمد خاقانی اصفهانی دانشیار دانشگاه اصفهان محمدجعفر اصغری دانشجوی دکتری دانشگاه اصفهان چکیده در سالهای اخیر دانش سبک شناسی (Stylistics) جایگاه نخست را میان پژوهشهای زبان شناسی به خود اختصاص داده است و در این راستا، از دانش بلاغت که رابطه ای عمیق میان این دو دانش برقراراست، بهره جسته است.
( السیوطی، بی تا:369) کلمه آیه در این سوره هم به صورت مفرد و هم به صورت جمع به معانی گوناگون آمده است که خود دلیل روشنی است بر قدرت و توانایی خداوند بلند مرتبه.
بنا براین کارهای خارق العاده ای که پیامبر انجام میدهد نشانه است یعنی نشانه آشکار برنبوتش» (الخالدی، 1922: 26-25) کلمه آیه درآیه 58 این سوره به معنای سخن خداوند هم آمده است (أولئک الذین أنعم الله علیهم من النبیین من ذریة آدم وممن حملنا مع نوح ومن ذریة إبراهیم وإسرائیل وممن هدینا واجتبینا إذا تتلی علیهم آیات الرحمن خروا سجدا وبکیا) یعنی هنگامیکه آیات پروردگارشان برآنها تلاوت می شود کاملا متأثر می شوند تا جایی که به سجده و گریه می افتند.
یعنی اینکه بعضی از استخوانها بلکه همه اش ضعیف شده است» (الزمخشری، بی تا، ج3: 4) درآیه77 (أفرأیت الذی کفر بآیاتنا وقال لأوتین مالا وولدا )(مریم/77) «مال» و «ولد» به صورت مفرد آمده است و این افراد دلالت برجنس می کند ومنظورجنس ولد و جنس مال است.