چکیده:
به دلیل اهمیت ارتباط دو زبان ریشهدار عربی و فارسی،نگارندگان در پژوهش حاضر با تکیه بر مطالعات انجام شده در حوزهی حروف جر و حروف اضافه1و نیز براساس روش توصیفی-تحلیلی،به بحث و بررسی در زمینهی معنی«مصابحت»به عنوان یکی از معانی مشترک حرفی میان دو زبان عربی و فارسی پرداخته و حروف نمایانگر مصابحت و ویژگیهای آن را مورد مطالعه قرار دادهاند. در این راستا،برای معنی مصاحبت در هر دو زبان،اداتی اصلی و کلیدی ارایه میشود.علاوه بر این،حروف جر و حروف اضافهای که از این ادات نیابت کرده و مفید مصاحبت است،مورد بررسی قرار میگیرد. به امید اینکه نتایج آن برای پژوهشگران،زبانشناسان و به ویژه مطالعات ترجمه،سودمند واقع شود.
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس در پژوهش حاضر سعی بر آن است با تکیه بر مطالعات دستورپژوهان زبان عربی و فارسی یکی از معانی مشترک حروف جر و اضافه یعنی مصاحبت،بررسی و مقایسه شود.
جز واو معیت،بعضی از حروف جر عربی نیز از مع نیابت میکنند،اما آیا نیابت این حروف حقیقی است یا نه؟به عبارت دیگر،آیا حرف جری وجود دارد که حقیقتا مفید معنی مصاحبت باشد؟در دنبالهی بحث به این پرسشها خواهیم پرداخت.
گرچه در کتب لغت فارسی«با»جز حرف اضافه،اسم و مخفف«باز:پرنده شکاری»یا«فعل دعایی بود:باد»و نیز مخفف«ابا:از اسمای ستهی عربی در مثل با یزید»و مانند آن است ولی از آنجاکه این کلمات پس از تخفیف،فقط از نظر شکل ظاهر با حرف اضافهی«با»همگوناند،نمیتوان با را مشترک بین اسم و حرف اضافه دانست.
کوفیان و برخی از نظریه پردازان بصره یکی از معانی«إلی»را معیت(مصاحبت)دانستهاند این معنی به نظر آنان در صورتی جایز است که بتوان دو چیز را به یکدیگر پیوند داد،چنانچه آیه «من أنصاری إلی الله» (صف41/)و نیز آیهی «ولا تأکلوا أموالهم إلی أموالکم» (نساء2/)را نمونه آوردهاند.
بر در تاریخ سیستان آمده است:«و آن سرهنگ و عیاران که سلطان محمود ایشان را بر خویشتن برده بود باز آمدند»(نقل از دهخدا،2531:«بر»)البته میتوان در اینگونه موارد،«بر»را به معنی«همراه»یا«نزد»گرفت و در آن صورت،استشهاد محل تأمل خواهد بود،و نیز مانند این بیت از غزلیات سعدی: پروانه ز عشق بر خطر بود اکنون که بسوختش خطر نیست (نقل از خطیب رهبر،7631:812) به نظر میرسد اگر بر در بیت سعدی،به معنی اصلی خودش(استعلا)باشد هم رواست."