چکیده:
یکی از راههای شناخت دیدگاه افراد، بررسی نگاه آنان به شخصیتهای مشهور تاریخ است. در مقالهای دیگر با عنوان «بانگ صفیر»، نویسنده، به مقایسه «دیدگاه مولوی درباره معاویه» با معارف قرآنی و روایی پرداخته است. در این نوشتار، نگارنده دیدگاه مزبور را با واقعیتهای تاریخی میسنجد و آن را به نقد میکشد.
خلاصه ماشینی:
3ـ الزام و اجبار عمومی به سبّ و لعن امیرالمؤمنین علیه السّلام و دشمنی بی حد و حصر با آن حضرت در همه قلمرو حکومت اسلام (الغدیر 10/257-271 و 289ـ292) (نقش عایشه در تاریخ اسلام 3/278ـ285) (اجتهاد در مقابل نص شماره 93 و 94) اگر از حجم وسیع صدها حدیث و روایت و نقل و خبر در تفسیر آیات قرآنی و از زبان حضرت خاتم صلّی اللّه علیه و آله در فضایل حضرت امیر علیه السّلام ـ صرفا در منابع اهل سنّت ـ بگذریم و نیز احادیث فراوان دیگر را نایده بینگاریم که دشمنی با حضرت را نشانه کفر و نفاق شمردهاند و نیز غفلت کنیم از احادیث و اخباری که همگان را از دشنام به مسلمان و مؤمن منع میکنند، دست کم میتوانیم فتاوای ائمه اربعه اهل سنت و علماء بزرگ ایشان را در مورد سبّ و شتم صحابه حضرت ختمی مرتبت صلّی اللّه علیه و آله یادآوری کنیم که هرگونه طعن، عیب جویی، دشنام و...
پرسش بزرگ در مقاله پیش گفته (بانگ صفیر، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دوره 56، شماره 2/175، پائیز 1384، صص 129ـ148) با طرح داستان ابلیس و معاویه در دفتر دوم مثنوی گفتیم که تصویر ارائه شده از معاویه در مثنوی، براساس تقابل ابلیس و معاویه و نهایتا چیرگی معاویه بر ابلیس، حاوی نسبت هایی والا برای بنیانگذار سلسله شوم بنی امیه است از جمله: به کار بردن لقب "خال مؤمنان" برای معاویه، انتساب مکاشفه به وی، تعبیرات خاص در باره معاویه همچون امیر راد، باز سپید (نماد طالبان قرب و مقربان درگاه)، تأکید بر روشن ضمیری و خالی از هوای نفس بودن وی، عدم امکان نفوذ ابلیس در معاویه، اخلاص و شوق وی به نماز با حضرت رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و...