خلاصه ماشینی:
"روند صنعتی شدن ایران(در رژیم گذشته) از آغاز قرن بیستم میلادی به این سو،ایران در قالب سیاستهای استراتژیک قدرتهای صنعتی -نظامی غرب(در مسیر وابستگی به کشورهای صنعتی)یک سری تغییرات و تحولات در عرصههای صنعتی،اقتصادی و فرهنگی را تجربه میکند: از سال 1291 تا 1491(برابر با سال 0031 تا 0231 هجری شمسی)حدود 086 کارخانه(با قریب 54 هزار شاغل)در بخش صنایع مصرفی در ایران تأسیس میشود.
در دهههای 0691 و 0791 میلادی(سالهای 0431 تا 5531 هجری شمسی)بدلیل رشد جمعیت و افزایش تقاضای کالاهای مصرفی(که از توان نظام تولیدی کشور خارج بود)و بویژه (به تصویر صفحه مراجعه شود) ضعف ساختاری صنایع کشورهای جهان سوم اقتضا میکند که در درجهء اول یک استراتژی جامع توسعهء اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی در چارچوب یک نظام برنامهریزی هدفمند داشته باشد.
افزایش درآمدهای نفتی(که همچنین جذب آن در ظرفیتهای اقتصادی-مادی و نیروی انسانی داخلی نمیگنجید)و بدلیل وابستگی سیاسی، صنعتی و تولیدی کشور به انحصارهای فراملیتی،موجبات پوشش دادن تقاضای رو به فزونی مردم(که در پی ترویج فرهنگ مصرفی غرب از حدت و شدت خاصی برخوردار شده بود)از طریق ایجاد کارخانههای مونتاژ صنایع مصرفی و همچنین واردات مستقیم کالاهای خارجی،را فراهم آورد.
جمعبندی نهایی در یک نگرش کلی به ویژگیهای جامعه ایران و به منظور رهایی از تنگناهای موجود و تحقق توسعه جامع(در چارچوب سر فصلهای برنامه دوم توسعه جمهوری اسلامی ایران،از جمله تعدیل عدم تعادلهای تاریخی در عرصههای اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و صنعتی) اقدامات ذیل ضروری است: -تدوین استراتژی درونزا(متکی به منابع داخلی) -اهداف استراتژیک کشور باید برپایه تحکیم اقتصاد صنعتی ملی با بهرهگیری از آخرین نتایج و دستاوردهای علمی و تکنولوژی استوار گردد."