چکیده:
سرشت انسان او را به سوی آزادی، کمال خواهی، زینت و جمال دوستی سوق میدهد.
و انسان فطرتا زیبایی چهره و آرایش عالی و پوشش نیکو را دوست دارد و همواره در
عرصه حیات، آن را به کار میگیرد.
پوشش و آرایشی که موجب زینت و زیبایی انسان است، مورد تأکید شریعت نیز میباشد؛ هر
چند برای آن حدود و ثغوری معین شده است.
مقاله حاضر به موضوع زینت در اندیشه دینی بر اساس مستندات و متون فقهی پرداخته است،
و ضمن بیان واژه زینت، موضوعاتی از قبیل کیفیت نگاه، فلسفه عدم تشبه، لباس شهرت در
زینت و لباس و نقش نگاه در پاکدامنی و بالعکس، احکام اجتماعی نگاه و نوع ستر را
مورد توجه قرار داده است.
طرح این موارد از آن جهت ضروری است که انسان همواره در سعی و تلاش است تا بدور از
زشتی و پلشتیها، نیکو و پسندیده باشد و خود را نیکو و موجه بنمایاند و زندگی خویش
را از آراستگی و پیراستگی مناسب برخوردار سازد.
در هر حال، وجدان انسان زینتگرا و زیبا طلب، در پی تنظیم و تکریم خداوند با جمالی
است که در حکمت خلقت و جمال آفرینش، بیهمتاست.
خلاصه ماشینی:
"در این باب سئوالاتی مطرح میشود که قابل تعمق و تأمل است؛ آیا زینت و زیبایی انسان باید به منصه ظهور در آید؟ یا شریعت ظاهر نمودن آنها را منع کرده است؟ آیا هر نوع زینت و زیبایی ممنوع است؟ چرا زینت کردن به واسطه طلا و لباس حریر، در دنیا برای مردان حرام است؟ در حالی که برای زنان مطلقا جایز است.
پس زینت و زیبایی مردان چیست؟ و علت حرمت طلا و لباس حریر کدام است؟ در پی این محرومیت، از سوی شارع مقدس، چه حکمت و پاداشی برای مردان مترتب است؟ صفات زینت و زیبایی در مردان، اغلب مشترک با زنان است، اما برخی ویژگیهای موجود، قابل تأمل است؛ اخلاق نیکو و پسندیده داشتن، عفت در نگاه و پاکدامنی، خوش تیپ و خوش قیافه بـودن، خود را با عطر خوشبـو و معطر ساختـن، انگشتر عقیق جهـت ثواب و زینت به دست داشتن و همچنین طلای سفید و پلاتین جهت زینت، لباس تمیز و سر و وضع مرتب و آراسته داشتن و ...
دیدگاه فقها الف- رخصت نگاه و یجوز النظر الی وجه امرأه یرید نکاحها لم یستأذنها بل یستحب، و یختص الجواز بالوجه و الکفین، و ینظرها قائمه و ماشیه، و روی جواز النظر الی شعرها و محاسنها ؛ «مرد میتواند (بدون ریبه) به صورت زنی که میخواهد با او ازدواج کند، (به جمال و زیبایی او) نگاه کند، اگرچه از او اجازه نگیرد، بلکه این کار مستحب است، البته تنها میتواند، صورت و دو کف دستهای او را ببیند، و همچنین به زن در حالی که ایستاده و در حال حرکت است، نگاه کند، و در روایت آمده است که نگاه به موها و محاسن زن نیز بلامانع است» (شهید اول، 1411ه، ص 160) ."