چکیده:
در دورهی اول عباسی بیاعتنائی به اوامر و نواهی الهی و سقوط در ورطهی مناهی و ملاهی همراه با جفا نسبت به ساحت اهل بیت(ع)به سرعت حوزه خلافت و حاکمیت را فراگرفت و مردم نیز با تأثر از شیوه امراء خو فسق و فجور را آسان گرفتند.مجالس گناه آلود با شعر و موسیقی پیوند داشت لذا در این دوره شعر و شاعری در خدمت آلودگیها قرار گرفت.معدودی شاعران عاشق حریم ولایت با صداقت و استقبال خطر به دفاع از اخلاق کریمه و حریم مقدس اهل بیت(ع)پرداختند.
متأسفانه آثار این شاعران با ترفند معاندان ناشناخته مانده است،لذا ضرورت دارد که این ادبیات متعهد احیا شود.گوشهای از این کار به عنوان نمونه در مقاله حاضر انجام شده است.روش تحقیق مراجعه به منابع اصیل و مآخذ معتبر است.پیام اصلی این مقاله این است که محبان اهل بیت(ع)و علاقمندان به ادبیات،این بخش از ادب عربی را که ادبی متعهد و داری پیام است احیاء و ارائه کنند.
خلاصه ماشینی:
"پاسخ این پرسش حجتی دیگر بر حجتهای حقانیت مکتب اهل بیت و افتخاری
داده باشیم،سپس صداقت و شهامت شعرای اهل بیت را در این دوره به اشاره بازگو می کنیم و به اختصار زندگی و نمونهای از آثار چند تن از بزرگان آنان و اثری را که در
آیا مکتب نورانی اهل بیت از زبان شاعران شیعه در عصر اختناق اموی و عباسی
آیا ما به عنوان پیروان مکتب اهل بیت تکلیفی در برابر این ادب پرشور ومعرفت
این گوشهای از وضعیت اجتماعی عصر اول عباسی است که موردنظر ماست.
این دوره است و از شعرای مقیم در بغداد کسی نبود که به«غلام»ی عشق نورزد و برای او
دعیل خزاعی و سید حمیری و سایر شعرای شیعه با شمشیر بران شعر و تیغ آبدار زبان و قدرت سحرانگیز بیان به مبارزه با فرصتطلبان و غاصبان حق اهل بیت نبی اکرم(ص)
وصایای پیامبر(ص)در مورد بحث حضرت علی(ع)و اهل بیت را به زبان شعر بازگو
سید حمیری با ذکر مناقب و مدایح اهل بیت و بیان ادله و براهین ولایت حضرت علی
ابن ابی طالب(ع)در اشعار خود خدمت عظیمی به مکتب اهل بیت کرده که شایسته است
علل سیاسی به ما نرسیده با این حال دیوانش گلستان خوشبوی اهل بیت(ع)است.
در قصیدهی مورد بحث خلافت و وصایت علی(ع)و فرزندانش برابر عقاید شیعهی اثنی اعشری و اعتقاد به ظهور حضرت مهدی(عج)و ذکر مصائب اهل بیت،در قالب
شعر این بزرگواران؛اولا سند تاریخی معتبر و مهمی است برای شیعه امامیه و صحت
ناگفته نماند که آثار نغز و شیرین تمام شاعران اهل بیت(ع)در عصر مورد بحث"