خلاصه ماشینی:
"قسمت دوم فصل یکم به جغرافیای تاریخی منطقهی بختیاری اشاره دارد در این قسمت که به صورت مختصر به تاریخ منطقه بختیاری پرداخته چند نکته از نظر تاریخی حائز اهمیت است اولین نکته با توجه به کاوشهای باستانشناسی در اطراف خوزستان و کرمانشاه حدود 7000 سال قبل از میلاد در این نواحی آثاری از زراعت ابتدایی و اشکالی کهن از زندگی کوچنشینی بهجا مانده است10به دلیل موقعیت آب و هوایی و پوشش گیاهی منطقه بختیاری این منطقه پناهگاهی برای مردمان ساکن در نواحی خوزستان به خصوص در دورهی ایلامیها بود این منطقه در دورهی ایلام جزء قلمروی اصلی این تمدن محسوب میشد و ایالت انشان در دورهی هخامنشیان بسیار اهمیت داشت از دوره هخامنشیان تا روزگار ساسانیان منابع از گروهی به نام نوماد(کوچنده)یاد میکنند که تابع دولت مرکزی نبوده و در مواقع خطر در کوههای زاگرس پنهان میشدند.
17ابن بطوطه از این سرزمین دیدن کرده و شرح سفر خود را در سفرنامه خود نوشته است که در این کتاب به آن اشاره شده است18 اولین بار نام بختیاری در تاریخ گزیده سال 730 در بعضی نسخهها به سلسله تقسیمات ایلی ایل بختیای شامل هفتلنگ و چهارلنگ است،هفتلنگ به چند بزرگ طایفه(باب) سپس طایفه تش،اولاد و مال تقسیم میشد چهارلنگ نیز همین-طور،با این تفاوت که در آن باب وجود نداشت صورت مختاری سپس در شرفنامه بدلیسی ذکر شده در دوره شاه عباس از قبایل الوار بختیاری یاد شده و اسکندر بیک منشی در تاریخ عالمآرای عباسی19و پس از آن در زمان نادر به کرارت از بختیاریها در منابع تاریخی سخن به میان آورده شده در این زمان از بین 44000 خانوار اعزامی به خراسان نام بختیاریها نیز آورده شده است از دیگر مباحث مهم در فصل اول تشکیلات سازمانی ایل بختیاری است از نظر تشکیلات سازمانی ایل بختیاری به دو شاخهی ایلی به نامهای هفتلنگ و چهارلنگ تقسیم میشود."