خلاصه ماشینی:
"7نویسنده با بررسی دقیق و مقایسهی دیباچههای عصر صفوی تا زمان شاه عباس یکم به این نتیجه رسیده است که الگوی بسیاری از وقایعنگاران این دوره برای تألیف دیباچهی آثارشان، حبیب السیر تألیف خواندمیر بود.
پرشمار بودن منابع تاریخی تألیف شده در عصر شاه عباس امکان بررسی تطبیقی در این زمینه را فراهم میآورد نویسندهی کتاب با بررسی دیباچههای وقایعنگاریهای دوره صفوی تا پایان دوره شاه عباس یکم،تأثیر سبک دیباچهنویسی خواندمیر را دیرپا و در عهد شاه عباس یکم بسیار شدید دانسته است.
نتیجهی نهایی مؤلف در این بخش از کتاب این است که دیباچهی متون تاریخی عهد صفوی،بخش مهمی آز متن تاریخی را شکل میدهند به جای کنار گذاشتن دیباچه به عنوان قطعاتی که فقط ارزش ادبی زیادی دارند،و در نظر گرفتن آنها به مثابهی منبعی برای استخراج اطلاعات مربوط به نویسنده میتوان با مطالعهی آنها از دیدگاهی تاریخنویسانه در پرتو الگوهایی که با آنها منطبقاند و نیز با قرار دادن آنها در زمینه تاریخی مناسب،استفاده بیشتری از منابع برد.
شعله کویین،کتاب خویش را با طرح پرسشی در این راستا خاتمه داده و آن را بر عهده پژوهشگران آینده گذاشته است:میراث تاریخنویسانهی صفوی تا کی ادامه یافت و چگونه در سدهی نوزدهم و بیستم میلادی تحول پیدا کرد؟یادآوری شود آقای دکتر منصور صفت گل در مقدمهای کتاب اشاره کردهاند که پژوهشی راجع به تاریخنویسی روزگار صفویان از دوران شاه عباس یکم تا برآمدن افشاریان در دست نگارش و تألیف دارند."