چکیده:
کتاب اعجاز القرآن باقلانی در میان مسلمانان از جایگاه والایی برخوردار شد، چنانکه در موضوع خود مدتها مرجع بلامنازع بوده است. طرح و بررسی موضوعات متنوع علوم قرآنی در این کتاب حاکی از جامعیت علمی مؤلف آن است. او ضمن نقد اشعار شعرای بزرگ عرب به منظور اثبات اعجاز قرآن، جنبه های بلاغی و کلامی اعجاز را بیان داشته است؛ که در همین راستا به برخی از سرقات او نیز اشاره می شود.
خلاصه ماشینی:
"باقلانی در این کتاب تصریح کرده است که قرآن از سه جهت معجزه است:
از آنجا که باقلانی خود از علمای علم کلام است فصلی از کتابش را به معجزه بزرگ
تواتر و بعضی به صورت آحاد نقل شده است باقلانی برای اثبات معجزه بودن قرآن،
پیبردن به این موضوع نیز نقل متواتری است که بیانگر ابلاغ آن به مردم و دعوت به
5. لازمه اعتقاد به صرفه این است که قرآن را فی نفسه معجزه ندانیم،بلکه قائل
باقلانی در کتابش پیرامون این وجه به تفصیل سخن گفته است.
میپردازیم،به تبیین اعجاز قرآن در این زمینه پرداخته است.
مستحکم بین آنها بیانگر این مطلب است که از جانب خداوند بلندمرتبه نازل شده است
4. سورههای قرآنی:باقلانی برای اثبات اعجاز قرآن گاهی آیاتی را بهعنوان شاهد
6. نفی شعر از قرآن:باقلانی فصلی از کتابش را به این موضوع اختصاص داده و در
1. ممکن است گفته شود از آن جهت به قرآن نسبت شعر دادهاند که شاعر برای به
کلام این است که معنی از لفظی که منجر به سجع میشود تبعیت کند حال آنکه قرآن
از نظر باقلانی سجع این است که معنی تابع لفظ و اوزان آن متعادل باشد.
شایان ذکر است باقلانی بدون آنکه خود متوجه شود،به کارگیری سجع در قرآن را
درواقع این سبک،همان سجع است که باقلانی ابتدا آن را از قرآن منتفی دانست،و
باقلانی در مقام نقل اقسام بلاغت نیز مطلب جدیدی به این علم اضافه نکرده است.
سخنوران عصر جاهلی،به مقایسه بین آنها و کلام قرآن پرداخته است تا بدین وسیله"