خلاصه ماشینی:
"با استقرا در آیات قرآن، می توان به معانی هفتگانه ی زیر اشاره کرد: الف) مفهوم انسان نفس در قرآن گاهی به مفهوم انسان، اعم از مجموع بدن و نفس، استعمال شده است که به چند نمونه از آیات اشاره می کنیم: واتقوا یوما لاتجزی نفس عن نفس شیئا (بقره، 2/48)؛ لا یکلف الله نفسا إلا وسعها (بقره/286) در این دو آیه، نفس به معنای انسان است، و هم چنین در آیاتی که، قتل را به نفس نسبت داده است مانند: وإذ قتلتم نفسا فادارأتم فیها (بقره/72)؛ انه من قتل نفسا بغیر نفس أو فساد فی الأرض فکأنما قتل الناس جمیعا (مائده،5/32)؛قال أقتلت نفسا زکیة بغیر نفس لقد جئت شیئا نکرا (کهف، 18/74) در این آیات نفس با معنای مصطلح در عرف فلاسفه سازگار نیست، چون نفس در اصطلاح آنان عبارت از یک موجود مجرد و نورانی است که هرگز تباهی و اضمحلال در ساحت آن راه ندارد،بلکه معنای آن عبارت است ازانسان که متشکل از مجموع جسم و روح است.
در زبان علمای اخلاق از آن به «نفس اماره» تعبیر کرده اند مانند: ان النفس لأمارة بالسوء إلا ما رحم ربی(یوسف، 12/53)؛ولا اقسم بالنفس اللوامه (قیامت، 75/2)؛فطوعت له نفسه قتل أخیه فقتله فأصبح من الخاسرین (مائده/30) و لقد خلقنا الإنسان ونعلم ما توسوس به نفسه (ق،50/16) ز) مفهوم روح بالاخره این که در برخی از آیات قرآن، نفس به معنای روح و مبدأ حیات استعمال شده که تا حدودی منطبق با معنای اصطلاحی فلاسفه می باشد، مانند: أخرجوا أنفسکم الیوم تجزون عذاب الهون بما کنتم تقولون علی الله غیر الحق (انعام/93) این آیه دربارهی کسانی است که به خدا دروغ بسته و ادعای نبوت می کنند و خداوند حال آنان را در هنگامی که در سکرات مرگ گرفتار می آیند خاطر نشان می کند که فرشتگان برای قبض روح آنها دست قهر و قدرت برمیآورند و میگویند: جان از تن بدر کنید امروز کیفر عذاب و خواری بکشید چون بر خدا سخن بناحق می گفتید."