خلاصه ماشینی:
"یکی از این آثار مرزباننامه است که سرشار از اصول و مواعظ اخلاقی و سیاسی است و نویسنده با نقل داستانها به ارزیابی این اصول میپردازد و محتاطانه برای اصلاح و تربیت حاکم و جامعه،نصایحی در خور و ارزنده ارائه میدهد،اگرچه مولف در این کتاب راهکارهای خود را برای حکام محلی ارائه میدهد امام نمی توان از کنار این اصول،که پایه و اساس سیاستمداری است،به سادگی گذشت و نگاهی ژرف در این اثر،اندیشههای گذشتگان را در خصوص شیوههای مملکتداری و ادارهی اجتماع و رعیتپروری و...
در نظام سیاسی حاکم بر جامعه هدف این است که اقشار جامعه در جهت خاصی حرکت کنند و کوشش و تدبیر نظام سیاسی باید بهگونهای باشد که جامعه در مسیر تحقق اهداف خود قرار گیرد و این در سایهی حکومتی است که مطابق با ارزش های دینی حرکت نماید.
نتیجهگیری مرزبان،انتقاد و نصیحت را بهترین ابزار جهت یادآوری وظایف به پادشاه و حفظ قدرت سیاسی را به داشتن فضیلتهای اخلاقی میث داند و هر ا که اقتضا کند یا تکیه بر داستانها و نمادها،اصول سیاستمداری را مطرح می سازد البته شیوه او در بیان این مطالب، محافظهکارانه است و در کل سیاستی را مطرح می سازد البته شیوه او در بیان این مطلب، محافظهکارانه است و در کل سیاستی سنت گرا و مداراگونه را پیشنهاد میکند و در همه جا سخن از رعیتپروری و ملاحظهی احوال رعیت است و چون در اصول پادشاهی و حکومت موافق سنتگرایی و پیروی از سنت های گذشتگان است لذا به نحوی میتوان گفت طرفدار سیاست«ایستا»(در مقابل پویا)میباشد وی بنیاد حکومت و پادشاهی را براساس لیاقت و کاردان بودن میپذیرد لذا در نظر وی حکومت اکتسابی بهتر از حکومت موروثی است."