خلاصه ماشینی:
کتاب واژهنامهء عنصری شامل و بخش است:بخش نخست،فرهنگ بس آمدی که براساس استخراج واژه از تمام متن دیوان،تدوین شده است،ترتیب واژهها براساس کاهش بسامد آنها تنظیم شده است بخش دوم واژهنامه،کونکاردان حاوی راهنمایی است که در آن نشان داده میشود واژهء منظور در کدام بیت دیوان عنصری قید شده است.
ولی مؤلف محترم آنرا (اندی)به معنی(مقدار)پنداشته و معنی کردهاند،(ی)را هم از آخر آن انداختهاند، چنانکه در مورد دیگر کلماتی که با(ی) وحدت یا نکره همراه هستند،چنین کردهاند صورت دیگر این واژه(اندیک)است که در اشعار شعرا تا قرن ششم هم دیده شده است.
(7)در بیت زیر: بگرفت سرزلف تو رنگ از دل تو نزدود وفا و مهر رنگ ازدل تو (4872) میتوان کلمهء(رنگ)را در مصرع دوم،(رنگ)خواند،همچنانکه در نسخهء قریب هم(زنگ)ضبط شده است ولی اگر رنگ هم بخوانیم،رنگ در هر دو مصرع به معنی معروف خود(لون)به کار رفته است در حالیکه،آقای عثمانف،آنها را (خوشحالی)معنی کردهاند و جدا از رنگ به معنی لون شماره دادهاند.
در این موارد(آنک) درست مانند(اینک)است و همچنانکه (اینک)در واژهنامه یک کلمه محسوب شده و شماره داده شده است،(آنک)نیز میبایست به همان صورت شماره شود.
باز در برابر واژهء(هزار)شماره(4071/2)را میبینیم حال آنکه یکی از این هزارها در ترکیب آمده است و به صورت(دوصد هزار)،ولی از این عدد،تنها هزار آن به حساب آمده است و دو جزء دیگر آن(دو)و(صد) حتی جداگانه و تنها هم شماره نشدهاند.
(62)در تمام واردی که کلمهء ندای(الا) در دیوان عنصری به کار رفته است،پس از آن حرف(تا)آمده است ولی در واژهنامه پنج مورد آنرا(الا تا)به صورت مرکب ذکر کرده و شماره دادهاند و در دو مورد(الا)را تنها آوردهاند و اصولا(الا)یک کلمه خطاب است و(تا)کلمهیی برای بیان زمان و ایین و صورت ترکیبی ندارند که همراه هم شماره بشوند.