خلاصه ماشینی:
زیر نظر دکتر سید حسین نصر رئیس دانشکدهء ادبیات و علوم انسانی مدیر مظفر بختیار اشتراک:داخله:002 ریال بهای این شماره 001 ریال خارجه:2 دلار برای دانشگاهیان 08 ریال نشانی دانشگاه تهران،دفتر مجلهء دانشکدهء ادبیات و علوم انسانی تلفن 965 داخلی دانشگاه تهران چاپ و صحافی از چاپخانهء سازمان انتشارات و چاپ دانشگاه تهران صفحات اولیه مجلهء دانشکدهء ادبیّات و علوم انسانی شمارهء مخصوص زبانشناسی نقشهء شمارهء 5«اطلس تاریخی ایران»در لفاف مخصوص ضمیمهء رایگان این شماره است جز صفت بیانی،بقیهء انواع صفت در دستور قریب و دیگران،پارهای جزو مبحث عدد،و پارهای جزو مبحث کنایات آمده است ولی با تعریفی که از صفت شد،عدد و ادوات پرسش و مبهمات و کلمات اشاره،هرگاه همراه اسم به کار روند صفت به حساب خواهند آمد.
هدف از آوردن صفت بیانی برای موصوفی،ممکن است تنها بیان چگونگی موصوف باشد بدون قصد محدود کردن کلیت موصوف مانند:«گلهای زیبای گلخانهء او شاداب بودند.
باید افزود که صفت بیانی در هر زبان شماره ناپذیر است و نیز باید دانست که نمیتوان هر صفتی را برای هر اسمی به کار برد،بلکه هر اسمی تنها میتواند عدهای صفات خاص خود را بپذیرد.
II-وابستگی صفت بیانی:صفت بیانی میتواند به عنوان وابستهء اسمی که چگونگی آن رابیان میدارد به سه صورت در جلمه درآید: الف-بیفاصله قبل از موصوف:امروزه تنها در موارد زیر صفت قبل از موصوف میآید البته در این موارد نیز آوردن آن بعد از موصوف به همان فراوانی رواج دارد جز در مورد صفت بیانی عالی: 1-در اول مصدر:تند آمدن-آمدن تند.
«تا»-متممی که بعد از«تا»میآید تنها برای صفتی که در نقش مسند باشد به کار میرود:این گل،زیباتر تا آن گل است.