خلاصه ماشینی:
اختلاف بین ژئوپولتیک و جغرافیای سیاسی از همینجا ناشی میشود که ژئوپولتیک هدفی سیاسی دارد و اساس مطالعات خود را بر تعیین سیاست استوار مینماید و فقط به مطالعهء بعضی جنبههای جغرافیائی که در تعیین سیاست کمک میکنند میپردازد در حالیکه در جغرافیای سیاسی هدف کاملا علمی است و تحقیق و تتبع بیطرفانه بدون اینکه مسائل از قبل تلقین شده باشند.
هانتینگتون پس از یک سلسله مطالعات تاریخی بهاین نتیجه رسیده بود که ملل اروپائی و آمریکای شمالی برای همیشه رهبری سیاسی دنیا را در دست خواهند داشت و علّت این امر را در انرژی فیزیکی و قدرت فکری مردم این نواحی میدانست که تحت شرایط خاص آب و هوائی و نوع غذا و خصوصیات ارثی به وجود آمده است.
چون بزرگشدن یک کشور باید قاعدة در جهت تسخیر اراضی کشورهای همسایه باشد و اگر هر کشوری چنین هدفی را دنبال کند باید به جنگ با همسایه برود بنابراین بطور غیر مستقیم جنگ بین کشورها را لازم دانسته و آنها را به این امر ترغیب مینمود و باز چون قانون تنازع بقا را در مورد کشورها صادق میدانست که معتقد بود که هر کشور قوی پیروز شده و کشورهای ضعیف را در خود ادغام خواهد کرد.
بههمین دلیل موقع جغرافیائی امریکا را بعد از انگلیس از نظر شرایط دارا بودن نیروی بحری قوی بسیار متناسب میدانست و میگفت با ایجاد کانال پاناما ارتباط بین دو اوقیانوس اطلس و کبیر برقرار شده و تسهیلات بیشتری در ارتباط نیروهای بحری دولت اتازونی فراهم خواهد شد و در نتیجه حفر این کانال را به دولت آمریکا توصیه نمود.