چکیده:
پیوند قرآن و عترت مهمترین تدبیر پیامبر به منظور نگهداری ساحت قرآن کریم است که اگر از همان آغاز مورد بیمهری قرار نمیگرفت، هرگز آنهمه تشتت فکری، تفرقه مذهبی، اختلاف عقیدتی و سستپنداری در تفسیر معارف پدید نمیآمد. سوگمندانه باید پذیرفت، آنچه در قرنهای نخستین تاریخ اسلام بر سر منابع روایی و آثار حدیثی آمد و تنگناهای عظیمی که برای اهلبیت : و ارائه معارف قرآنی پدید آورد، سبب شد که امت اسلامی آنگونه که باید از این چشمه زلال بهرهبرداری ننماید.اهلبیت : مفسران و حامیان واقعی قرآن هستند و قرآن نیز بر مقام والای عصمت آنها و دوستی مردم نسبت به ایشان تأکید دارد؛ از جمله آیات «مودت» و «تطهیر» بر فضیلت و موقعیت ویژه اهلبیت پیامبر: دلالت دارند و تمام مفسران شیعه و جماعتی از مفسران اهلتسنن بر آن تأکید ورزیدهاند. البته عدهای براساس کینههای دیرین یا گرایشهای مذهبی، برای در ابهام ماندن دلالتشان با استناد به برخی از روایات، شبهاتی نسبت به مدلول آنها وارد کردهاند. این مقاله درصدد آن است که نشان دهد هیچیک از این شبهات وارد نیست و دلالت این آیات بر آن روشن است.
خلاصه ماشینی:
") نقد و بررسی : رسول اکرم (ص) در برابر تبلیغ رسالت و دعوت مردم به سوی توحید و هدایت آنان، اجر و پاداشی برای خودش درخواست نکرده است و اجری که در آیه «مودت» درخواست کرده، فایدهاش به خود مسلمانان برگشت پیدا میکند، چنانچه مفاد آیات مزبور و آیه مودت، مؤید این مطلب است؛ زیرا مودت مسلمانان نسبت به اهلبیت :، یعنی تمسکشان به این خاندان و اخذ تعلیمات دین از آنان و این همان راه نجات مسلمانان و پیشگیری از انحرافشان میباشد.
سیاق، قرینه کلام است و در صورتی که نصی دیگر وجود نداشته باشد که با آن منافات داشته و متعارض باشد قابل پذیرش است، در حالی که در موضوع مورد بحث، روایات صحیح و در حد متواتر از طریق فریقین، بخصوص اهلسنت برای اثبات اهلبیت پیامبر: در منابع مستند وجود دارد و حجیت خبر واحد نیز در نزد اهلسنت و شیعه قطعی است.
3. هرچند که عدهای برای رسیدن به اهداف نامیمون خود کوشیدهاند به جای تحریف مبانی و کلمات قرآن به تحریف معانی و دلالتهای آن بپردازند و با وجود متون بسیار فراوان و متواتر در موارد متعدد و مناسبتهای زیاد، اهلبیت نبوت را از امامت دور سازند تا بتوانند مشروعیت خلافت را اثبات نمایند، اما این ادعا از جنبههای گوناگون مورد بررسی قرار گرفت و این نتیجه به دست آمد: «اهلبیت» و «قربی» همان «اهل کساء» و «اهل عباء» هستند که دوستی و اطاعتشان بر مسلمانان واجب و ضروری است."