چکیده:
مقاله حاضر به بررسی رابطه متقابل بین تمرین بدنی، فعالیتهای ورزشی و
آمادگی جسمانی با بهداشت روانی، کنشهای شناختی، عملکرد تحصیلی و مکانیسمهای
روانشناختی سازگاری، میپردازد.نقش فعالیتهای ورزشی در شکلگیری و اصلاح الگوهای
رفتاری و خصیصههای شخصیتی، کانون اصلی توجه این مقاله است.در همین رابطه،
کاربردهای بالینی انواع گوناگون فعالیتها و برنامههای ورزشی در درمان طیف
گستردهای از اختلالات روانی(مثل اضطراب و افسردگی)و روانتنی(مثل سردرد و آسم)مورد
بحث و بررسی قرار میگیرند.
خلاصه ماشینی:
"این تأکیدات بیشتر درباره نقش ورزش و تأثیر آن بر سلامتی جسمی است و اثر ورزش بر بهداشت روانی کمتر مورد بحث قرار گرفته است.
این نوشتار ضمن مروری مختصر در متون پژوهشی مربوط به ورزش و بهداشت روانی، تآثیر ورزش در تغییر ابعاد گوناگون روان شناختی آدمی را نشان داده و در پایان نقش ورزش درمانی را در بهبودی پارهای از اختلالات روانی و روانتنی مورد تأکید قرار داده است.
به این ترتیب نتایج پژوهشها حاکی است که فعالیتهای ورزشی و تمرینات جسمی بر کارکردها و کنشهای مختلف ذهنی و شناختی اثر مثبت دارد و آنها را باورتر میکند.
آیا میتوان رابطهای بین دو متغیر فوق یافت؟به بیان دیگر، آیا گرایش افراد به سوی ورزش ناشی از افزایش مشکلات روانی، به ویژه اضطراب و افسردگی در اجتماعات انسانی نیست؟جنبههای درمانی ورزش در اختلالات و بیماریهای جسمی از سالیان پیش شناخته شده است.
تأثیر ورزش بر بهبودی مهارتهای ادراکی-حرکتی عقبماندگان ذهنیمتون پژوهشی موجود درباره کاربردهای بالینی ورزش در بهبود پارهای از مهارتهای عقب افتادگان ذهنی، بیشتر بر کودکان عقب مانده متمرکز شده و آن گونه که محققان نشان دادهاند، مطالعات مربوط به بررسی عقبافتادگان بزرگسال نتایج قطعی به دست نداده است(هرسی، مورر و شوفیلد 95 ، 1976، لایتون، کاپ، پرینس، فیلاباوم، و مک لارن 96 ، 1966، فولکینزوسایم، 1981).
جمع بندیبه این ترتیب روشن میشود که ورزش و تمرینات جسمی نقش قاطع و مؤثر بر بهداشت روانی دارد و در حوزه اختلالات و مشکلات روانشناختی میتواند به مثابه شیوه درمانی مؤثر کاربرد داشته باشد."