چکیده:
مقالهی حاضر به منظور بررسی و تبیین چگونگی ترجمهی شعر به شعر از زبان عربی به زبان فارسی نوشته شده است.در تدوین این گفتار از شیوهی کتابخانهای برای جمعآوری اطلاعات و از روش توصیفی و تحلیلی برای ارائهی مطالب استفاده شده است. از مهمترین نتایج گفتار حاضر آن است که نخستین ترجمهها از نوع آزاد و تفسیری بوده،سپس از جنبهی هنری ترجمههای شعری کاسته شده و مترجمان به جای آن تلاش کردهاند و از نگاه و روش علمی بهره بگیرند.به علاوه،اشعار حکمی و مذهبی بیشترین بسآمد را برای انتخاب و ترجمه داشتهاند.
خلاصه ماشینی:
"به شعر از زبان عربی به زبان فارسی نوشته شده است.
ترجمهی آیاتی از قرآن کریم بود که به نام پلی میان شعر هجایی و عروضی،به
ترجمهی قرآن در این اثر،از نوع آزاد و تفسیری است.
شعری و منحصر به دو زبان عربی و فارسی برشمرده است و میگوید:"این صنعت
شاعران کلاسیک به ترجمهی منظوم کم بوده است و ما در دواوین شعرا،بیشتر به
شعر فارسی برگردانده شده است.
ترجمهی شعری محیی الدین محمد است که به سال 977 ه.
در بحر رمل مثمن و در قالب قصیده سروده است:أمن تذکر جیران بذی سلم
(جامی،1431،102) این ترجمه در قالب مثنوی و به روش آزاد،صورت گرفته است.
همان قوافی با ساختار نحوی عربی در پایان ابیات قصیدهی ترجمه،آمده است:بلند اندر حیات و در مماتی بلند اختر یکی از معجزاتی
توجه این برگردان هماهنگی وزن عروضی دو اثر است که شاعر برحسب قریحه، ریتم نزدیک بحر هزج مسدس محذوف(مفاعلین مفاعلین فعولن)را برای بحر
ترجمهی منظومی از قصیده یاد شده توسط دکتر علی اصغر حریری به انجام رسیده و
به صورت بیت به بیت،در قالب قصیده و در بحر رمل مثمن سروده شده است.
آمده است اما این حقیر به ترجمهای موزون فارسی از آن برنخوردهام.
از دلایل جدی،ویژگی سبکی جاهلی است که قابل مقایسه با آثار ترجمه شده از
او خود متاثر از شیوهی اوس بن حجر بود که این سنت را به
توجه شاعران و مترجمان فارسی زبان قرار گرفته است.
معروف است که اگر شعر فرزدق نبود،ثلث لغت عرب از دست میرفت
او پیشرفت خود را در نتیجهی تشویق ابو تمام شاعر میدانسته است."