چکیده:
هاتف اصفهانی از شاعرانی است که سه قصیده به زبان عربی سروده است در دو قصیده که موضوع آنها غزل
است از شاعران جاهلی و اسلامیو غزل عذری متأثر شده است و با زندگی در محیط ذهنی از شاعرانی مانند
عروة بن حزام عذری و جمیل بن معمر عذری و عمربن ابی ربیعه مخزومی تقلید کرده است و در قصیده سوم
که در مدح پیامبر گرامی اسلامی (ص) سروده شده است از شاعران دوره انحطاط تأثیر پذیرفته و تا حدودی از
قصیده امام بوصیری در مدح پیامبر گرامی(ص) متأثر گردیده است.
خلاصه ماشینی:
-چکیده: هاتف اصفهانی از شاعرانی است که سه قصیده به زبان عربی سروده است در دو قصیده که موضوع آنها غزل است از شاعران جاهلی و اسلامیو غزل عذری متأثر شده است و با زندگی در محیط ذهنی از شاعرانی مانند عروة بن حزام عذری و جمیل بن معمر عذری و عمربن ابی ربیعه مخزومی تقلید کرده است و در قصیده سوم که در مدح پیامبر گرامی اسلامی (ص) سروده شده است از شاعران دوره انحطاط تأثیر پذیرفته و تا حدودی از قصیده امام بوصیری در مدح پیامبر گرامی(ص) متأثر گردیده است.
وَلَیْلَةِ ذی دورانَ جَشَّمَنی الّسُری وَقَدْ یَجْشِمُ الْهَوْلَ الْمُحِبُّ المُغَرِرُّ فَبِتُّ رَقیبا للرفاقِ علی شفا أُحاذُِرمِنْهُم مَنْ یَطُوفُ وَأَنْظُر و بِتُّ أُناجی النّفْسَ أَیْنَ خِباؤها و کَیْفَ لِما آتیِ مِنَ الأَمْرِ مَصْدَرُ فلما فَقَدْتُ الْصَّوْتَ مِنْهُم و أُطْفِئَتْ مَصابیحُ شُبَّتْ بالعِشاءِ وَ أَنْوُرُ وَ غابَ قُمَیْرٌ کنت أَرْجُو غُیُوبَهُ وَ رَوَّحَ رُعیانٌ و نَوَّمَ سُمَّرُ وَ قالَتْ وَ عَضَّتْ بِالبَنانِ فَضَحْتَنی وَ أَنْتَ امروٌ مَیْسُوُر أَمْرِکَ أَعْسَرُ فَواللّهِ ما أَدْرِی أَتَعْجیلُ حاجَةٍ سَرَتْ بِکَ أَمْ قَدْناَمَ مَنْ کُنْتَ تَحْذَرُ فَقُلْتُ لَهابْلٍ قَادنیَ الشوْقُ وَالْهَوی إلیکَ وَ ما عَیْنٌ مِنَ النّاس تَنْظُرُ فَقالَتْ وَ قدَ لانَتْ و أَفْرَخَ رَوْعُها کلاَکَ بِحَفْظٍ رَبُّکَ الَمتَکِبّرُ (شرح دیوان عمربن ابی ربیعه مخزومی ـ ص 183) از ابیات ذکر شده میتوان استنباط نمود که هاتف اصفهانی در سرودن قصیده عربی خود از لحاظ موضوع از شاعران جاهلی و مخضرم و اسلامی اقتباس کرده و متأثر شده است.