خلاصه ماشینی:
"سرچشمههای نشریات علمی تخیلی نخستین مجلهی انگلیسی زبانی که کاملا به ژانر علمی تخیلی اختصاص داشت امیزینگ استوریز[داستانهای جذاب]هوگو گرنسبک بود که در 6291 آغاز به کار کرد.
مجلهی امیزینگ گرنسبک نخستین نمونهای بود که نه تنها درونمایههای داستانی را در داستانهای ماجراجوییهای علمی فرازمینی محدود ساخت بلکه کوشش کرد تا مفاهیم این ژانر را، که مؤلف در ابتدا«علمیگرا»میخواند ولی رفته رفته از 9291 به نام«علمی تخیلی»را از آن یاد میکرد،تبیین و تعریف نماید.
این رقابتها حتی سدهای جنسی موجود را هم درهم شکست-یکی از برندگان این مسابقهها در امیزینگ کلر و نیگو هریس بود که نخستین نویسندهی زن آثار عامهپسند علمی تخیلی لقب گرفت.
این بازارها ناگهان حول حوش 0591 رشد فزایندهای یافت،زمانی که چند نشریهی دیگر برای مقابله با تسط استوندینگ به وجود آمدند و چند ناشر معدود نیز دست به نشر رمانهای علمی تخیلی زدند(که ابتدا اکثرا چاپ مجدد نشریات بود).
این مخاطب شامل خوانندگان درازمدت آثار علمی تخیلی بود که راهشان را از میان تلاشهای اولیهی گرنسبک و بعد کمپبل در این زمینه طی کرده بودند و آمادگی داشتند تا به مراحل بالاتری از آموزش دست یابند.
بنا به گفتهی بستر،«بعد از اینکه چند فکر اولیه برای داستانهای مختلف ارائه کرد،در این لحظه حرفهایگری او حاکم شد،و هرچند هنوز پای تلفن بودیم،او این فکرها را مورد تحلیل قرار داد،از یکدیگر مجزاشان ساخت،کنار همچیدشان،ترکیبشان کرد و همهی اینها مجموعهای از جلسات سردبیر-نویسنده را شکل داد.
یکی از این منتقدان با نام آرتور کوئستلر معتقد بود که «گالیور سوییفت،دنیای قشنگ نو هاکسلی و 4891 اورول،همگی آثار ادبی بزرگی هستند که غرابت دنیاهای بیگانه در آنها تنها چون پسزمینهای برای یک پیام اجتماعی عمل میکند."