خلاصه ماشینی:
Adam Olearius (1671-1603)که یکی از دانشمندان اهل Braunschweig بود در هر دو این سفرها شرکت جست و در مدت اقامت خود در ایران با ادبیات کلاسیک فارسی آشنائی پیدا کرد و بخصوص گلستان سعدی را بسیار جالب یافت.
همینکه چند سال بعد شاه عباس هیأتی نزد Herzog von Holstein فرستاد،اولئاریوس Olearius از موقع استفاده کرد و با کمک یکی از اعضاء این هیأت بنام حقوردی Hakvirdi ترجمهای از گلستان سعدی بزبان آلمانی تهیه کرد و آنرا در سال 1654 تحت عنوان Persianisches Rosengarten منتشر نمود.
اما مقارن اواخر قرن هیجدهم پس از آنکه Johann Gottfried Herder فیلسوف و شاعر بزرگ(1803-1744)با آثارش که آکنده از بشر دوستی بود و کلیهء آثار و ثمرات عقلی و روحی جامعهء بشری را مورد امعان نظر قرار میداد،ذهن طبقهء تحصیل کردهء آلمان را بزیبائی اشعار سایر ملل معطوف کرد،این موضوع جنبهء دیگری بخود گرفت.
هامر این اثر را تحت عنوان- Geschte der scho?nen Redeku?nste Persians در سال 1818 منتشر ساخت که ضمن آن ترجمههائی نیز از قطعات شعرای کلاسیک ایران بدست داده بود.
ترجمهای از دیوان حافظ توسط Ruekert که در آن رعایت اوزان و بحور نیز شده است،پس از مرگ او میان کتابهایش یافته شد و در این اواخر(سال 1926)از طرف Hermann Kreyenborg نشر گردید.
اما ترجمهء آثار شعرای کلاسیک زبان فارسی بآلمانی البته بدان معنی نیست که مضامین و طرز فکر خاص این شعرا واقعا در ادبیات آلمانی وارد شده باشد.
گوته در آثار حافظ نیز بهمین طرز تفکر برخورد کرد و بتحقیق میتوان گفت که در این مورد بخطا نرفته است.