خلاصه ماشینی:
"البته کوششهای قابل اعتنایی توسط چند تن از نویسندگان جوان صورت گرفته تا با خلق یک«رمان ماوراء الطبیعه»پلی ارتباطی میان ادبیات امروز و گرایشهای ادبی دههی چهل زده شود اما از این آزمایشها هنوز نتایج چندان چشمگیری حاصل نشده است.
اهمیت اسپانیا برای کوبا و سایر کشورهای آمریکای لاتین بیش از هرچیز در زبان آن کشور نهفته است.
ادبیات کوبا نیز در قرن حاضر برای خود نیروی محرکهی درونی خاصی ابداع کرده و به هیچ واقعهی تاریخی بخصوصی ارتباط مستقیم نداشته است.
تنها اهمیتی که انقلاب کوبا برای ادبیات آمریکای لاتین داشت این بود که موجب گردید تا توجه جهانیان بیشازپیش به آمریکای لاتین جلب شود.
بهاینترتیب آیا میتوان گفت که درحالحاضر دو نوع ادبیات کوبایی وجود دارد:یکی ادبیات درونمرزی و دیگری ادبیات در تبعید؟ دیاز:«من در این گفته که بخش اعظم نویسندگان کوبا در تبعید بهسر میبرند با شما همعقیده نیستیم.
برای من مسئلهی عمده این است که از چه راه میتوان حیات و بقای کشور را تأمین کرد بیآنکه به دوران وابستگی بازگشت؟ هدف اصلی انقلاب کوبا سوسیالیسم نبود بلکه رسیدن به استقلال ملی بود.
ولی کشور کوچکی چون کوبا چگونه میبایست با همسایهی قدرتمندی چون آمریکا در راه کسب استقلال ملی به مبارزه بخیزد؟ در قرن نوزدهم ملت کوبا سی سال تمام با اسپانیا جنگید و یک سوم جمعیت خود را در این مبارزه از دست داد،آنوقت درست زمانی که جنگ داشت بهپایان خود نزدیک میشد، یعنی در سال 1898،آمریکا شروع به مداخله کرد،اسپانیا را مغلوب و فیلیپین،پورتوریکو و کوبا را جزء متصرفات خویش اعلام کرد."