خلاصه ماشینی:
"پس از آن چیزهایی بر آن افزود و من تمام آن زیادتیها را در کتاب خود توشتم و روز سهشنبه،سه شب به آخر ذی القعدهء سال سیصد و بیست و نه بود که من شروع به خواندن آن کتاب بر خود او نمودم و در ماه ربیع الآخر سال سیصد و سی و یک از آن فراغت یافتم و هنگامی که نسخهء خود را میخواندم، نسخهء ابو اسحاق طبری و نسخهء ابو محمد صفار و نسخهء ابو محمد بن سعد قطربلی و نسخهء ابو محمد حجاجی را همراه داشتم و در اثناء خواندن، چیزهایی نیز برآن افزود و از اول تا آخر کتاب با هم موافقت کردیم،بعد در اوقات دیگر ارتجالا چیزهایی بر آن کتاب افزود و محمد وهب به آن زیادتها اختصاص داشت برای آنکه در ملازمت او بود و مردم را جمع کرده و وعده داد که ابو اسحاق آن را بر وی عرضه خواهد داشت و این آخرین عرضهای است که پایهء آن کتاب برآن گذشته میشود و دیگر اضافاتی بر آن نخواهد شد،و این عرضه را«محرانیه»نامیدند و روز سهشنبه 41 جمادی الاول 133 مردم در منزل او با حضور منله ابو عنبر جمع شدند و نسخهء من را بر آنها املاء نمود و ابو عمر گفت:این عرضهء ابو اسحاق آخرین عرضهای است که من میشنوم و اگر کسی در این نسخه حرفی بیفزاید،از گفتهء من نبوده و بر من دروغ روا داشته.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) انتساب نسخه به مؤلف و رد آن یکی دیگر از جلوههای نسخهشناسی در الفهرست اثبات انتساب یک نسخه به مؤلف آن است و گاه رد انتساب نسخهای به مؤلفی که به غلط به او نسبت دادهاند؛مثلا انتساب کتابی را به«صولی»این گونه رد میکند: صولی کتابی دارد در اخبار سدیف و منتخبات شعر او که در تألیف آن به کتاب «مرثدی»در شعر و شاعران تکیه داشت و بلکه آن را عینا نقل کرده و به خود بسته است."