خلاصه ماشینی:
"بدون تردید طبری یکی از اندیشمندان و علمای بزرگ جامعه اهل سنت است که در همه رشتههای علمی مانند:علوم قرآن، حدیث، فقه، شعر، لغت، نحو و صرف و جز اینها متفنن بوده، و در زمینه آنها کتابهای مفیدی تدوین کرده است، که ابن ندیم در کتاب فهرست خود به آنها اشاره دارد.
5-کتاب«اختلاف الفقهاء»او در این کتاب به مقایسه مکاتب فقهی اسلامی پرداخته و آراء و نظریات محققان و عالمان جامعه اهل سنت مانند ابو حنیفه و مالک بن انس اصبحی و محمد بن ادریس شافعی و عبد الرحمان اوزاعی و سفیان بن سعید ثوری و قاضی ابو یوسف و محمد بن حسن شیبانی استاد شافعی و بعضی از فقیهان صحابه و تابعین و پیروان آنها را تا نیمه قرن دوم هجری بیان کرده است.
این نظریه را طبری و داود اصفهانی(پیشوای مذهب ظاهریه)و بعضی از علمای جامعه اهل سنت برگزیدهاند، زیرا«ارجلکم»در آیه، هم به جر قرائت شده و هم به نصب که بنابر قرائت جر متعین مسح پاها است، زیرا در این صورت معطوف بر«رؤس» میباشد و بنابر قرائت نصب متعین شستن پاها است، زیرا در آن صورت معطوف بر«وجوهکم» میباشد و طبری میگوید چون ترجیح یکی از دو قرائت بر دیگری ثابت نیست بدین جهت مکلف مخیر است بین شستن و مسح پاها(در شماره 12 همین مجله مطالبی را در این باره آوردهایم که برای تحقیق بیشتر میتوان بدان مراجعه کرد.
در مقابل این نظریه، گروهی بر این باورند که گرایش واقعی طبری به تشیع بوده است، نه اهل سنت، آنها برای نظریه خود به وجوهی استدلال کردهاند که از آن جمله است6 1-جواز مسح پاها در وضو(به این مطلب در مقدمه کتاب اختلاف الفقهاء اشاره شده است)."