خلاصه ماشینی:
"محکمات و متشابهات آنگونه که خود قرآن(آل عمران/7)تصریح دارد: آیات قرآنی به دو دسته تقسیم میشود:یکی محکمات و دیگری متشابهات و با توجه به اینکه فقیه در استنباط حکم با هر دو گونه آیات روبرو است مقتضی میباشد که هر چند به شکل گذرا نگاهی به آن دو داشته باشیم: «محکم»در لغت از«احکام»گرفته شده و بمعنی چیزی است که از ثبات و قوام برخوردار بوده و قابل خدشه نیست و بر این اساس آیات محکمات عبارتند از آیاتی که از روشنی و احکام برخوردار بوده و فهمیدن معانی آنها نیازمند تحقیق و بررسی خاصی نیست.
نقش امام و رهبر در هدایت یا گمراهی بشر قابل انکار نیست و خداوند برای اینکه ائمه نور را از پیشوایان ظلمت جدا سازد و مردم بتوانند بر اساس ملاکی روشن آنها را از یکدیگر امتیاز داده و امامان راستین را به پیشوایی انتخاب کنند،برخی از آیات قرآن را به گونهای بیان داشته است که غیر از امام معصوم و پیامبر قدرت فهم و بیان آن را نداشته باشد،تا همین امر سبب گردد انسانها بر اساس نیازی که به مفاهیم قرآنی دارند به سوی آنان رفته و از این گذرگاه سایر نیازهای عمیق آنها در زمینه رهبری پاسخ داده شود.
کلام شیخ طوسی در این مورد نیز اندیشمند بزرگ اسلامی شیخ طوسی بیانی دارد و میفرماید: بین این چند آیه تناقض،تعارض و تنافی نیست، زیرا آیه اول دلالت دارد که در قرآن اختلاف و تناقض راه ندارد،لذا تعبیر به محکمات شده است و آیه دوم تشابه بعضی آیات به بعضی دیگر را میرساند و اما آیه سوم میفهماند که مفهوم بعضی از آیات قابل درک بوده و مقصود بعضی آیات را نمیتوان دریافت و معنای محکم و متشابه در آیات ثلاثه چیزی جز این نیست که بیان شد."