خلاصه ماشینی:
"(2) اکثر فقهاء اهل سنت غیر از حنفیه معتقدند که از جمله«فان آنستم منهم رشدا»، استنباط میشود که آزمایش و امتحان باید بعد از بلوغ باشد برای اینکه خداوند متعال واجب کرده است بعد از مشخص شدن رشد کودکان اموال آنها به آنان برگردانده شود لذا اگر آزمایش آنها پیش از بلوغ منظور باشد و رشد آنها کشف گردد و به علت عدم بلوغ اموال آنها به خودشان داده نشود، با وجوب برگرداندن اموال به آنها در صورت کشف رشد منافات خواهد داشت.
بنابراین هر گاه رشد برای کودک حاصل نشد محجوریت او استمرار مییابد، حتی اگر بالغ هم شده باشد از جهت آنکه در آیه شریفه رفع حجر از یتیم و دادن اموال به او مشروط به رسیدن به رشد گردیده است و دیگر اینکه کسی که به رشد نرسیده سفیه است.
دارد که ادعای ولی جز با بینه پذیرفته نمیشود، ولیکن صحیح این است که تمام ادعاهای ولی را تحت یک حکم قرار ندهیم بلکه قائل به تفصیل شویم، بنابراین اگر ولی ادعا نمود که اموال یتیم بدون تفریط تلف شده است یا اینکه در حد معمول برای او هزینه شده است، قول او پذیرفته میشود و نیاز به سوگند یا اقامه بینه نیست.
که خداوند در این آیه، اینگونه ناصحان را از چنین نصیحتی بازداشته و فرموده است:آیا اگر خود ذریه ضعیف داشته باشند چنین میکنند که به دیگران اینگونه توصیه مینمایند؟ (2) صاحب کنز العرفان اظهار داشتهاند:این رأی و نظر را این جمله از آیه شریفه که میفرماید:فلیتقوا الله و لیقولوا قولا سدید، تقویت میکند، یعنی، توصیههای شما بایستی موافق و مطابق شرع باشد."