چکیده:
زمینه و هدف: ناامیدی یک مشکل جدی برای سلامت عمومی است که میتواند نتایج مضری برای زندگی داشته باشد. شناسایی عوامل مقاوم در برابر ناامیدی از اهمیت زیادی برخوردار است. پژوهشها امید را به عنوان یک منبع بالقوه که میتواند بر بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی تاثیر بگذارد شناسایی نمودهاند. هدف از پژوهش حاضر «تعیین رابطه امید با بهزیستی روان شناختی با نقش میانجی خودکارآمدی در سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهربابک» بود. روش بررسی: روش انجام تحقیق توصیفی از نوع مقطعی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل، ۴۰۰ نفر از سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهربابک میباشد که با استفاده از نمونهگیری در دسترس تعداد ۲۴۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و از طریق پرسشنامه امید اشنایدر و همکاران (۲۰۰۰) و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف (۱۹۸۹) و پرسشنامه خودکارآمدی شواتز و جروسلم (۱۹۷۹) اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش جمعآوری گردید. در ادامه با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی با استفاده از نرم افزار AMOS فرضیات تحقیق در سطح معنا داری ۰۵/۰ مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافتهها: یافتههای پژوهش نشان دادند رابطه امید با بهزیستی روان شناختی با نقش میانجی خودکارآمدی در سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهربابک معنادار میباشد، امید با نقش میانجیگری خودکارآمدی بر بهزیستی روانشناختی ۵۳ درصداز واریانس بهزیستی روان شناختی را تبیین میکند. نتیجهگیری: توصیه میشود برنامهریزان و مجریان سلامت کشور، امیددرمانی و آموزشهای خود کارآمدی را دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﻨﺪ ﺗﺎ از اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺘﻮان ﻣﺮاﮐﺰ مشاورهایی اﺛﺮﮔﺬارﺗﺮی برای سالمندان کشور تحت نظر روانشناسان مثبتگرا (امیدگرا) به صورت گروهی و یا فردی فراهم کنند