چکیده:
یکی از دوره های مهم تاریخ ایران در مورد سیر هنر و تکامل آن» دوره ی صفوی می باشد. ایجاد امنیت نسبیء تشویق و گاه هنرمندی حکام صفوی و ارتباط مستمر با جهان غرب و شرق در این فرآیند نقش اساسی داشت . هنر زرگری یکی از گمنامترین هنرها در تمامی دوران تاریخی آیران می باشد. دلیل این امر کاربرد متنوع طلا و نقره» آب کردن چند باره اشیاء طلایی و نقره ایی و آسیب های طول زمان به این آثار می باشد. با این حال هنرمندان زرگر ضمن داشتن تکنیک های خاص خود درحیات سیاسی و فرهنگی دورهی صفوی نقش قابل آعتنایی داشته اند.پرسشی هایی که این پژوهش در پی پاسخ آنها است اینست که: نقش و اهمیت زرگری و زرگران در حیات سیاسی,اجتماعی و فرهنگی آیران دوره صفوی چه بود؟ و هنر زرگری در این دوره چه تحولاتی را تجربه کرد؟ در این پژوهش تلاش شده است با استفاده از روش تحقیق تاریخی و با تاکید بر مطالعه روندی» جایگاه زرگری و زرگران در حیات اجتماعی و اقتصادی دوره صفوی شناسایی شود.
One of the important periods of Iranian history about the course of art
and its evolution is the Safavid period. The establishment of relative
security, encouragement, and sometimes the artisanship of the Safavid
rulers and the constant linkage with the West and the East played a major
role in this process.
The goldsmith's art is one of the most obscure arts in the entire historical
period of Iran. The reason for this is the diverse use of gold and silver,
watering gold and silver objects and damaging the length of time to these
works. However, goldsmith artists have played a significant role in the
political and cultural conditions of the Safavid period while their specific
techniques. The questions that this research seeks to answer are: The role
and importance of goldsmiths in the political, social and cultural life of
Iran. What was the Safavid period? What did the art of goldsmiths
experience in this period?
In this research, it has been tried to identify the position of goldsmiths and
goldsmith in the social and economic life of the Safavid period using the
historical research method and with emphasis on the study of the trend.
خلاصه ماشینی:
هر چند تحقيق در مورد تکنيک و آثار زرگري دشوار است اما يافتن جايگاه سياسي، اجتماعي و فرهنگي صنف زرگران در تاريخ ايران خصوصا در دوره صفوي که هم منابع داخلي بدان اشاره کرده اند و هم منابع خارجي بيشترين توجه را بدان داشته اند، کاري سهل است چرا که علاوه بر اشاره ي منابع ، صورت بندي اقشار اجتماعي در دوره ي صفوي مشخص تر از ادوار تاريخي گذشته است .
(تاورنيه ،صص ٥٤٠-٥٤٤) اين امر مسئله اي شد که يکي از فرانسويان حاضر در دربار با فريب صدر اعظم شاه عباس دوم ، محمد بيگ اعتماد الدوله ، به بهانه ي کشف و استخراج معادن طلا و نقره مدت ده سال از دربار مواجب هنگفت دريافت نمايـد و هيچ کار قابل توجهي انجام ندهـد.
اما با مرور منابع داخلي و خارجي مـي تـوان بـه هنـر و تکنيـک کـار هنرمندان زرگر در اين دوره تا حدودي پي برد که به بخشي از آن اشاره مي گردد: هنر کتاب آرايي: درفرمان شاه اسماعيل درباره ي کمال الدين بهزاد که او را به منصب کلانتري کتابخانۀ همايون منصوب کرد آمده است :« ...
(ميرزا سميعا،ص ٢٢)حتي معير الممالک ضرورتي نداشت در اين شغل تخصص داشته باشد مثلا محمد بيگ از مهم ترين معيرالممالک هاي عصر صفوي کـه ابتدا منصب معير باشي و سپس در زمان شاه عباس دوم به منصب اعتمادالدوله ارتقـا يافـت در اصـل پسر خياطي از اهالي تبريز بود و خود نيز در خياطي و اکتشاف معدن تخصص داشت .