چکیده:
هدف از این پژوهش بررسی نقش راهبردهای انگیزشی و رفتار حمایتی معلم در پیشبینی اشتیاق تحصیلی دانشآموزان اهمالکار بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشآموزان اهمالکار مدارس دولتی مقطع متوسطة دوم شهر تهران در نیمسال دوم سال تحصیلی 1402-1401 تشکیل داد که از این بین با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چندمرحلهای تعداد 116 نفر، انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، مقیاس اشتیاق تحصیلی (AES) شافلی و دیگران (2002)، پرسشنامة راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) پنتریچ (1991) و مقیاس استفاده معلمان از رفتار حمایتی (TUSBS) مثنوی (1400) جمعآوری گردید. دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که از بین راهبردهای انگیزشی، جهتگیری درونی نسبت به هدف (01/0p p). ولی، کنترل باورهای یادگیری نقش معنیداری در پیشبینی اشتیاق تحصیلی دانشآموزان نداشت (05/0 p>). در مجموع، راهبردهای انگیزشی و ادراک دانشآموزان از رفتار حمایتی معلم توانایی تبیین 44% از تغییرات اشتیاق تحصیلی دانشآموزان را داشتند (01/0 p <).
خلاصه ماشینی:
علاوه بر استفاده معلم از راهبردهاي انگيزشي ٣مختلف براي بهبود خودکارآمدي، جهت گيري هدف و در نهايت اشتياق دانش آموزان اهمال کار به يادگيري، از آنجا که از ويژگيهاي بارز اين دانش آموزان عدم تمايل آنان به کمک گرفتن مستقيم از همکاري و تخصص اطرافيان است ، بنظر ميرسد که حمايت معلم ٤ در آموزش و يادگيري به ارتقاء اشتياق تحصيلي دانش آموزان اهمال کار کمک کننده باشد (اپدناککر،٢٠٢١٥).
195 معلم از راهبردهاي انگيزشي ٥م١ختلف براي بهبود خودکارآمدي، جهت گيري هدف و در نهايت اشتياق دانش آموزان اهمال کار به يادگيري، از آنجا که از ويژگيهاي بارز اين دانش آموزان عدم تمايل آنان به کمک گرفتن مستقيم از همکاري و تخصص اطرافيان است ، بنظر ميرسد که رفتار حمايتي معلم در 16 آموزش و يادگيري به ارتقاء اشتياق تحصيلي دانش آموزان اهمال کار کمک کننده باشد.
با وجود اينکه باورهاي انگيزشي ميل يا اشتياق براي کسب موفقيت و شرکت در فعاليت هايي تعريف شده است که موفقيت در آن ها به کوشش و توانايي شخصي وابسته است (ايلميلد٢١و ديگران ، ٢٠١٥) و در اين زمينه تحقيقات متنوعي در ايران و خارج از کشور رابطه بين راهبردهاي انگيزشي (باورهاي انگيزشي، انگيزش پيشرفت ، هدف هاي پيشرفت ، جهت گيري هدفي، خودکارآمدي و اضطراب امتحان ) با عملکرد و يا پيشرفت تحصيلي را نشان داده اند (کوکا، ٢٠١٦؛ ايلاشهاب ، ٢٠٢٠؛ يوکر و کيومتپ ، ٢٠٢٠؛ ميرزاييان ، حسن زاده و شيردل ، ١٣٩١؛ رضازاده ، 1.
بنابراين ، هدف پژوهش حاضر پاسخگويي به اين مساله است که ، آيا راهبردهاي انگيزشي و رفتار حمايتي معلم پيش بينيکنندة اشتياق تحصيلي دانش آموزان اهمال کار هستند؟ ٢.