چکیده:
هدف مقاله حاضر، بررسی فرایند استعاره سازی در لایه بلاغی سبک غزل اجتماعی معاصر و بررسی کارکردهای ایدیولوژیکی این فرایند است تا بتوان از این رهگذر، به الگوی مسلط ساخت استعاره در این گونه ادبی دست یافت؛ همچنین این مقاله در پی آن است، با خوانش و تحلیل نمونهها در حیطة جامعه آماری مورد نظر، کاربرد این شگرد بلاغی را ازمنظر نقش و کارکردهای آن بر مبنای نگاه ایدئولوژیکی شاعران، تحلیل و تبیین کند. بررسی ها نشان می دهد که غالب استعارههای به کار رفته در این سرودهها، از نوع استعارههای مصرّحة مجرّده است. بنای خلق استعارهها در وهله نخست بر تجسّمگرایی است و بیش از همه بر پایه جاندارانگاری و با تمرکز بر گیاه انگاری و جانورانگاری ساخته شدهاند و شاعران بر مبنای مشابهتی که میان مبانی فکری و باورهای ذهنی خود با پدیدة مورد نظر یافتهاند، اقدام به ساخت استعاره کردهاند. از منظر نقش وکارکرد نیز بزرگنمایی، تمجید و ستایش یا کوچکنمایی و اکراه و تحقیرِ مصادیق این استعارهها، از مهم ترین مبانی فکری و ایدئولوژیکی شاعران این گونه ادبی است.
The purpose of this article is to investigate the process of metaphorization in the rhetorical layer of the contemporary social sonnet style and to investigate the ideological functions of this process so as to be able to achieve the dominant pattern of metaphorization in this literary genre. Also, this article seeks to analyze and explain the use of this rhetorical technique in terms of its role and functions based on the ideological view of poets, by reading and analyzing samples within the target statistical population. Investigations show that the majority of metaphors used in these poems are explicit metaphors. The creation of metaphors is primarily based on visualization, and above all, they are made based on animism, focusing on vegetation and zoology, and poets have created metaphors based on the similarity they have found between their intellectual foundations and mental beliefs with the phenomenon in question. . From the point of view of role and function, exaggeration, praise and praise or minimization and reluctance and humiliation of examples of these metaphors are among the most important intellectual and ideological foundations of poets of this literary genre.
خلاصه ماشینی:
نگارندگان در این مقاله بـا مطـرح کـردن این پرسش که الگوی مسلط بر ساخت استعاره های به کاررفته در غـزل اجتمـاعی معاصـر چیست و چه کارکردی در این بخش از سروده ها دارد؟ درپی آن اند تا با بررسـی اسـتعاره در لایۀ بلاغی سبک این سروده ها، ضمن مروری کوتاه بر ایـدئولوژی پدیدآورنـدگان آن ، این آرایه را از منظر فرایند ساخت و نقش و کـارکردی کـه غـزل اجتمـاعی معاصـر دارد بررسی و تحلیل کنند و به الگوی نسبتاً مسلّط بر این گونۀ ادبی در محدودۀ جامعۀ آمـاری آن دست یابند.
٤. نتیجه گیری بررسی استعاره در لایۀ بلاغی سبک غزل های اجتماعی معاصر نشـان مـی دهـد کـه غالـب استعاره های به کاررفته در این گونۀ ادبی از نوع استعاره های مصرّحۀ مجرّده است که به دلیل وجود قرینه های ساده و آشکار از حیث زیبایی شناسی فاقد ارزش های بلاغـی اسـت .