چکیده:
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش تلفیقی صلح و حسن گزینی بر جهتگیری مثبت درخصوص مدرسه در دانش آموزان دختر دورۀ اول متوسطه در شهر تهران صورت گرفته و روش پژوهش ازنوع نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گواه، و پیگیری یک ماهه بوده است. جامعۀ آماری تحقیق، دانش آموزان دختر دورۀ اول متوسطۀ منطقۀ نوزده از شهر تهران در سال تحصیلی 1398-1399 را شامل میشود و برای تعیین نمونه، چهل دانش آموز بهصورت تصادفی ساده در دو گروه بیستنفره قرار گرفته اند. ابزار پژوهش، «مقیاس ارزیابی جهتگیری مثبت درخصوص مدرسه» در تحقیق احمدی و ابوالمعالی الحسینی (1396) بوده و برای گروه آزمایش، برنامۀ مداخلۀ آموزش تلفیقی صلح و حسن گزینی، شامل هشت جلسۀ نَوددقیقه ای طی هشت هفتۀ مداوم اجرا شده است. در پایان از هردو گروه، پس آزمون و یک ماه بعد، آزمون مرحلۀ پیگیری گرفته شد. داده های گردآوریشده بهروش تحلیل واریانس با اندازهگیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدهاند و یافته ها نشان میدهند آموزش تلفیقیِ صلح و حسن گزینی بر جهتگیری مثبت درخصوص مدرسه در دانش آموزان دختر دورۀ اول متوسطه اثر مثبت داشته است (01/0>P). از آموزش تلفیقی صلح و حسن گزینی می توان بهعنوان روشی کارآمد برای افزایشدادن جهتگیری مثبت دانش آموزان درخصوص مدرسه استفاده کرد.
The purpose of this research was to investigate the effectiveness of the combined education of peace and good Selection on the positive orientation towards school in female students of the first year of high school in Tehran. A semi-experimental research method with a pre-test-post-test design has been carried out with an experimental and control group and a one-month follow-up. Its statistical population was the female students of the first year of high school in district 19, Tehran, in the academic year of 1998-99. For example, 40 students were randomly divided into 2 groups of 20 people. The research tool was the evaluation scale of positive orientation towards Ahmadi and Abol-Maali school (2016). For the experimental group, the integrated peace and good Selection education intervention program, including 8 sessions of 90 minutes during 8 continuous weeks, was implemented. At the end, a post-test and a follow-up test were taken from both groups one month later. The collected data were analyzed inferentially using the analysis of variance method with repeated measurements and Bonferroni follow-up test with Spss-22 software. The findings show that the integrated education of peace and good Selection had a positive effect on the positive orientation towards school in the female students of the first year of high school (P<0.01). The integrated education of peace and good Selection can be used as an efficient method to increase the positive orientation of students towards school.
خلاصه ماشینی:
در برخي پژوهشها سلامت روان از نتایج جهتگیری مثبت درخصوص مدرسه دانسته شده و در شماري از بررسيها بر دستاوردهای آموزشي ارتباط با مدرسه مانند توجه به تحصيل، نداشتن سوءرفتار در مدرسه (مانند تقلب و سرپيچي از قوانين) (Koufaki and Andreou, 2021)، موفقيت و پیشرفت تحصیلی در مدرسه (Fredricks, Blumenfeld and Paris, 2004)، و انگیزههای دانشآموزان (Battistich, Solomon, Kim, Watson and Schnaps, 1995) تأكيد شده است.
درک بهتر عوامل مختلکنندۀ جهتگیری مثبت درخصوص مدرسه که به ایجاد شکاف بین دانشآموزان و اهداف عالی نظام آموزشی میانجامد، نویدبخش دستیابی به راهکارهایی جهت پیشگیری یا مداخله برای پرکردن این شکاف است (Raby, Roisman, Labella, Martin, Fraley and Simpson, 2019).
مرور تحقیقهای مشابه نشان میدهد آموزش صلح، تربیت اخلاقی، و مهارتهای اجتماعی و ارتباطی، دستاوردهایی بدین شرح دارد: بهبودیافتن روابط دانشآموزان و معلمان، افزایشیافتن انگیزة دانشآموز در انجامدادن فعالیتهای تحصیلی، ارتقایافتن سطح همدلی (Sağkala, Turnuklu and Totan, 2012)، کاهشیافتن مشکلات بینفردی (Habibi Kalibar, Farid, Misrabadi and Bahadori Khosroshahi, 2020)، بهبود صمیمیت، بین دانشآموزان (وطنخواهان و حیرت، 1399)، صورتگرفتن تغییرهای رفتاری برای مهارکردن خشونت و پرخاشگری و درگیری درمیان دانشآموزان (Uko, Igbineweka and Odigwe, 2015؛ کرد نوقابی و نسائی مقدّم، 1397)، تقویت انگيزش دروني و بيروني و سازگاری تحصيلي (بهادری خسروشاهی و حبیبی کلیبر، 1396)، تمايل به تلاش برای دستيابي به موفقيت و اجتناب از شکست و اثرهای منفي مرتبط با آن (Hosseinmardi and Hosseinmardi, 2015)، افزایش درگیری تحصیلی، پشتکار (Levett Jones, Lathlean, Higgins and McMillan, 2009)، تلقین و توسعة تفکر و نگرش مثبت در دانشآموزان (Mishra, 2015).