چکیده:
بخش عظیمی از فرهنگ ایران زمین به ویژه تاریخ زبان، لغت، دستور و... در میان متون ادبی به جا مانده از پیشینیان ما پنهان است. که متاثر از تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی روزگارخود در قالب نظم و نثر به رشته تحریر کشیده شدهاند. بنابر این برای حفظ اصالت تاریخی و فرهنگی خود به جاست برای شناسایی و زدودن زنگار فراموشی از چهره این اندوختههای معنوی اهتمام ورزیم، تا از این رهگذر سوابق هنری، تاریخی وعلمی نیاکان ما در معرض دید همگان قرار گیرد.
رویکرد اصلی این نوشتار احیا و معرفی نسخه خطی «زهرةالادب» دومین لغت نامه منظوم عربی به فارسی در قرن هفتم هجری است که به وسیله شکرالله شمس الدین احمد قاضی به ترتیب حروف الفبا در باختر ایران برای آموزش زبان عربی و سهولت تعلیم لغات عربی به کودکان و مبتدیان فارسی زبان سروده شده است. این منظومه علاوه بر لغت، شامل تعلیمات وتوضیحاتی در باره نجوم، پزشکی و دیگر علوم است.
خلاصه ماشینی:
رویکرد اصلی این نوشتار احیا و معرفی نسخه خطی «زَهًرةُالادب» دومین لغت نامه منظوم عربی به فارسی در قرن هفتم هجری است که به وسیله شکرالله شمس الدین احمد قاضی به ترتیب حروف الفبا در باختر ایران برای آموزش زبان عربی و سهولت تعلیم لغات عربی به کودکان و مبتدیان فارسی زبان سروده شده است.
بنابراین هدف از این نوشتار معرفی دومین لعت نامه منظوم عربی به فارسی بعد از منظومه «نصاب الصبیان» ابونصر فراهی با عنوان «زَهًرةُ الادب» است که به وسیله شکرالله شمس الدین احمد در قرن هفتم هجری سروده شده است.
در آن روزگار به نظم درآوردن مطالب یکی از بهترین راههای آموزش به شمار میرفت به همین دلیل روش فراهی مورد خوش آمد همگان گردید و در اندک زمان، گسترش و شهرت بسزا یافت تا آنجا که در همین سدۀ هفتم دو کتاب «زهرة الادب» و «نصیب الفتیان» به شیوۀ آن سروده شد و شاعران دیگر نیز در طی سدههای مختلف به پیروی او منظومه هایی سرودند و «در کشورهای فارسی زبان و نیز در کشورهایی که زبان فارسی به عنوان زبان دوم یا زبان رسمی راه یافته بود مانند: هندوستان، عثمانی و ترکستان شرقی، در هر سده چند لغت نامه منظوم عربی به فارسی سروده شده است».
معرفی منظومه زهْرَةُالادب زهرة الادب، یکی از لغت نامههای منظوم عربی به فارسی است که در باختر ایران در سدۀ هفتم هجری (سال 640 ه.
درکتاب فرهنگ نامههای عربی به فارسی (ص 122)، نصاب الصبیان تصحیح دکتر انوری (ص شش)، تاریخ ادبیات در ایران (ص 285، ج 3) از منظومه زهرة الادب و ناظم آن اسم برده شده است.