چکیده:
اصطلاحات پزشکی و مفاهیم مربوط به علم طب، از عناصر مهم مضمون ساز اشعار شاعران پارسیگو هستند.
در این پژوهش شرح حال ناصر خسرو و انوری و همچنین اصطلاحات پزشکی سنّتی مشترک در دیوان این دو شاعر مورد شرح و بررسی قرار گرفته است و سعی شده انواع بیماریهای قرن پنجم و ششم و همچنین گیاهان دارویی، داروهای حیوانی و داروهای معدنی این عصر بررسی گردد.
نتیجهی حاصل از این تحقیق نشان میدهد که اصطلاحات پزشکی به میزان قابل توجهی در آثار ناصر خسرو و انوری تجلّی یافته و برای حفظ تندرستی و مقابله با بیماریها استفاده از داروهای گیاهی و داروهای حیوانی و معدنی جهت درمان و معالجه توصیه گردیده است.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش شرح حال ناصر خسرو و انوری و همچنین اصطلاحات پزشکی سنّتی مشترک در دیوان این دو شاعر مورد شرح و بررسی قرار گرفته است و سعی شده انواع بیماریهای قرن پنجم و ششم و همچنین گیاهان دارویی، داروهای حیوانی و داروهای معدنی این عصر بررسی گردد.
نتیجهی حاصل از این تحقیق نشان میدهد که اصطلاحات پزشکی به میزان قابل توجهی در آثار ناصر خسرو و انوری تجلّی یافته و برای حفظ تندرستی و مقابله با بیماریها استفاده از داروهای گیاهی و داروهای حیوانی و معدنی جهت درمان و معالجه توصیه گردیده است.
ناصر خسرو در این چند بیت به این بیماری اشاره داشته: گَرت تب آید یکی زبیم حرارت جُستن گیری گلاب و شکّر و چندن (170/6) انوری میگوید: مرگ را دایم از سیاست او تب و لرز اندر استخوان باشد (155/ 13) جرب یا گر Mites orGray گر یا جرب نوعی بیماری پوستی خارش دار مسری است که سالانه بسیاری از مردم دنیا بدان مبتلا میشوند.
(معدن کن، 1375/20) ناصر خسرو نیز به خاصیت این معجون اشاره نموده: اندرین ره زشعر حجّت جوی چو شوی تشنه با جلاب گلاب ((29/ 16) انوری میگوید: شد قوی دل دولت و دین از وفاق هردو آن قوت دل زاید آری در طبیعت آز جلاب (78/12) این دو شاعر در ابیات جلاب را برای رفع تشنگی و تقویت بدن مفید دانسته اند.
با بررسی در دیوان ناصر خسرو و انوری میتوان دریافت که این دو شاعر برای حفظ تندرستی و مقابله با بیماریها سعی داشته اند استفاده از داروهای گیاهی و حیوانی و معدنی را جهت درمان و معالجه توصیه نمایند.