چکیده:
فرهنگ و ادبیات عامه و شعر و سروده، میراث ماندگار گذشتگان کشور ماست که بایستی ابعاد گوناگون آن را شناسایی و حفظ کرد زیرا هویت فرهنگی و تاریخی اقوام و ملل یکی از شاخصهای علمی ماندگار میباشد و پرداختن به آن از ضرورتهای جامعه است از آنجا که شکاف بین نسلی روز به روز افزایش مییابد این پدیده باعث شده تا جوان امروزی برای بیان سوز درونی خویش به روشهایی متوسل شود که نتیجه آن فراموش شدن فرهنگ ادبی نسل گذشته و از بین رفتن سرودههای محلی و اصطلاحات عامیانه است. در ادوار گذشته صاحبان فرهنگها ترانه را بهترین انیس و مونس خود میدانستند و در همهی احوال زندگی چه در هنگام کار، استراحت، تاریکی شب، انتظار، ترس، ماتم و شادی و بر زبان جاری میساختند، اما متاسفانه این عصر به انسان امروزی مجال آن را نمیدهند که آن ترانهها را به خاطر بسپارند و زمزمه نمایند؛ بنابراین برای حفظ این نغمههای دلکش و شیرین که جایی در صفحات دل ندارند باید بر دل صفحات آورده شود. یکی از ترانه سراهای هرمزگان «عبدالرحمن محب» است. این شاعر را باید شاعر دل نامید چرا که در دیوان چاپ شدهاش دل بسامد بالایی نسبت به دیگر واژهها دارد این مقاله به روش تحلیل محتوا و با ابزار کتابخانه به بررسی «دل» در اشعار آن ترانه سرا میپردازد.
خلاصه ماشینی:
بررسی دل در ترانههای عبدالرحمن محب دکتر نرگس محمدیبدر( سهراب سعیدی(( چکیده فرهنگ و ادبیات عامه و شعر و سروده، میراث ماندگار گذشتگان کشور ماست که بایستی ابعاد گوناگون آن را شناسایی و حفظ کرد زیرا هویت فرهنگی و تاریخی اقوام و ملل یکی از شاخصهای علمی ماندگار میباشد و پرداختن به آن از ضرورتهای جامعه است از آنجا که شکاف بین نسلی روز به روز افزایش مییابد این پدیده باعث شده تا جوان امروزی برای بیان سوز درونی خویش به روشهایی متوسل شود که نتیجه آن فراموش شدن فرهنگ ادبی نسل گذشته و از بین رفتن سرودههای محلی و اصطلاحات عامیانه است.
این جنس هنری اما دوام خود را کش آورده است، یکی از موقعیت انتشاراتی آن، نقل سینه به سینه و بهره وری فعالان آن بوده است.
دل در ترانههای محب دل و دلبر و معشوق یکی از عناصر اصلی ترانههای عامیانه هرمزگان است و معمولاً هر شاعری در حیات ادبی خود از این واژه در شعرش بهره جسته و از این رو بسامد این واژه نسبتاً خوب است.
دل و دلبر و معشوق یکی از عناصر اصلی ترانههای عامیانه هرمزگان است و معمولاً هر شاعری در حیات ادبی خود از این واژه در شعرش بهره جسته و از این رو بسامد این واژه نسبتاً خوب است.
این شاعر نسبت به دیگر ترانه سراهای هرمزگان از اصطلاح «دل» بیشتر بهره برده است.