چکیده:
نظریهی عدم تحریف قرآن کریم مورد تأیید علمای شیعه و سنی است و ادعای تحریف قرآن از سوی دشمنان اسلام برای خدشه به ساحت قرآن کریم همواره مطرحشده است، بنابراین پرداختن به آن ضروری است. یکی از شبهاتی که نواندیشان دینی؛ از جمله عبدالکریم سروش مطرح کردهاند، بحث بشری بودن الفاظ قرآن است. ایشان در مباحث خود، معانی قرآن را از خداوند متعال و الفاظ قرآن را از پیامبر (ص) میداند. نتیجهی این شبهه، وجود خطا و اشتباه در قرآن و در نهایت قول به تحریف قرآن میشود. شواهد زیادی در قرآن کریم بر صدور معانی و الفاظ قرآن از خداوند متعال وجود دارد؛ ازجمله مقابل هم قرار دادن کلام وحی و سخن بشر، اصرار بر کاربرد تعبیر «هذا القرآن»، یاد کردن از قرآن با عنوان «قول» و ... . از طرف دیگر، منشأ این اشکال، به عدم فهم چگونگی نزول قرآن است و اینکه نزول قرآن، به صورت تجافی نیست، بلکه بهصورت تجلی است. در این پژوهش به پاسخ این اشکال با توجه به آرا و نظرات آیتالله جوادی آملی پرداخته میشود.
The theory of non-distortion of the Holy Quran is approved by Shiite and Sunni scholars. And the claim of distorting the Qur'an by the enemies of Islam to damage the field of the Holy Qur'an has always been raised, so it is necessary to address it. One of the doubts raised by religious thinkers, including Abdul Karim Soroush, is the argument that the words of the Qur'an are human. In his discussions, he considers the meanings of the Qur'an from God Almighty, and the words of the Qur'an from the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him). The result of this doubt is the existence of errors and mistakes in the Qur'an and finally the promise to distort the Qur'an. There is a lot of evidence in the Holy Quran for issuing the meanings and words of the Quran from God Almighty. For example, juxtaposing the words of revelation and human speech, insisting on using the interpretation of "this Qur'an", mentioning the Qur'an as "speech", .... On the other hand, the source of these problems is the lack of understanding of how the Qur'an was revealed, and that the revelation of the Qur'an is not in the form of "Tajafi" meaning digging from somewhere and adding to a place, but in the form of "manifestation" meaning emergence. In this research, we will answer these problems according to the views and opinions of Ayatollah Javadi Amoli.
خلاصه ماشینی:
«وَ رَتِّلِ الْقُرْءَانَ تَرْتِيلا» (مزمل: 4)؛ و قرآن را با دقّت و تأمّل بخوان، تأیید میکند که خداوند متعال کلمات را ایجاد کرده و به گوش پیامبر (ص) رسانده و آن حضرت همان آیات ترتیلی خدا را یکی پس از دیگری خوانده است، نه کلمات دیگر را؛ خواه از خود یا از دیگران.
ک: جوادی آملی، 1388: 9/ 349) حقيقت قرآن كه از لَدُن و نزد خداوند متعال تجلّي نموده و به فضاي طبيعت تنزل يافته و در كسوت الفاظ ويژه جلوه كرده است، همه اينها و آنچه مربوط به اين كتاب جاودانه خداست، بر قلب مطهر رسول اكرم (ص) فرود آمده است، نه آنكه فقط معاني آن بر دل رسول خاتم (ص) نازلشده باشد و الفاظ آن از شخص پيامبر(ص) باشد؛ زيرا خداوند متعال عربي بودن قرآن را به خود اسناد داده و ميفرمايد: «إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْءَانًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُون» (زخرف: 3)؛ كه ما آن را قرآنى فصيح و عربى قرار داديم، شايد شما (آن را) درك كنيد.
ک: جوادی آملی، 1389: 13/ 56) خداوند متعال در قرآن کریم مبدأ نزول قرآن را اسمای حسنای الهی معرفی مینماید که خود دلیل دیگری بر وحیانی بودن الفاظ و معانی قرآن است و در آیات مختلفی ازجمله در سورههای حوامیم به این موضوع اشاره میکند: 1.
حقيقت قرآن كه از لَدُن و نزد خداوند متعال تجلّي نموده و به فضاي طبيعت تنزل يافته و در كسوت الفاظ ويژه جلوه كرده است، همه اينها و آنچه مربوط به این كتاب جاودانه خداست، بر قلب مطهر رسول اكرم (ص) فرود آمده است.