چکیده:
سنایی عارف است و در عرفان تصوف، تعصب و وابستگی به دین و مذهب خاصی دارد به صورتی که بدگمانی نسبت به دیگر ادیان و مذاهب جایی ندارد یعنی عارف به هیچ عقیدهای دشمنی ندارد به همین دلیل بحث دین و مذهب درباره عرفا و صوفیه نادرست است.
شعر صوفیانه وسیله آرامش روح و روان جامعه است از کج رویها و نابایستگیها به دور است و آن را میتوان مرحله تکامل یافتگی دینی و رفتاری اجتماع دانست در حالی که شعر تعلیمی غالبا فرد و تهذیب او را هدف میگیرد.
سنایی در باب دین، انسان، زندگی اجتماعی و هزاران مسئله مهم معرفتی نظریات دارد.
خلاصه ماشینی:
مضامین دینی و اجتماعی در آثار سنایی فرحناز دانشمندی 1 چکیده سنایی عارف است و در عرفان تصوف، تعصب و وابستگی به دین و مذهب خاصی دارد به صورتی که بدگمانی نسبت به دیگر ادیان و مذاهب جایی ندارد یعنی عارف به هیچ عقیدهای دشمنی ندارد به همین دلیل بحث دین و مذهب درباره عرفا و صوفیه نادرست است.
برخی معتقدند که سنایی شاعری است که برای نخستین بار عرفان را به صورت جدی وارد شعر فارسی کرد ولی صوفیان پیش از او نیز در اشعار خود مضامین عرفانی را بیان کردهاند که میتوان به کارشناسارشد زبان و ادبیات فارسی farahnazdanesmandi1400@gmail.
از آنجا که شاعر به خوبی دریافته است که مخاطب این نوع از شعر، دیگر خواص دربارها و فاضلان و شاعران و ادیبان نیستند، بلکه برعکس، میداند که شعر صوفیانه روی در جامعه و عموم مردم دارد، انتخاب قالب مثنوی را میتوان گواهی بر درک درست اجتماعی او قلمداد کرد.
هدف او نیز مثل هدف صوفیان دیگر جست و جوی راه حق است و نشان دادن آن به کسانی که راه را گم کرده اند، امّا راه وی هر چند از کوچهی عشق میگذرد باز از مسجد آغاز میشود و هم بدان پایان مییابد و رهرو اگر به خرابات و میخانه نیز راه میجوید هشیاری و پارسایی خویش را یکسره از دست نمی دهد.
سنایی عارف است و در عرفان و تصوف تعصب و وابستگی به دین و مذهب خاص، آن هم به صورتی که باعث بدگمانی نسبت به دیگر ادیان و مذاهب باشد، جایی ندارد.