چکیده:
هدف از این پژوهش تحلیل تاثیر فضای مشت رک جمعی در ارتقای ملاقات اجتماعی و فرهنگی افراد است. شهر بستری است که وقوع دیدارها را میسر میسازد. سکونتگاهی اجتماعی است که عالیترین تعاملات و مراودات انسانی در آن صورت میپذیرد. به واقع عرصه ها و فضاهای عمومی» به عنوان گسترههایی که زمینه رفع نیازهای انسانی را فراهم می آورند شناخته شده اند. این عرصه ها به واسطه ایجاد ارتباط و تعامل منطقی میان انسان و محیط زیست طبیعی و مصنوع اطراف او پویایی» سرزندگی و آرامش روحی را به انسان امروزی هدیه میدهند استفاده از فضاهای جمعی بخش مهمی از زندگی روزمره است» فضاهای عمومی به عنوان مکان های ملاقات برای مردم عمل میکنند» بنابراین این مکانها باید از امنیت کافی برخوردار باشند تا افراد بتوانند در آن با آرامش به تبادل اطلاعات با یکدیگر بپردازند. شهر به عنوان بستر زیست آدمی میبایست سرشار از عرصه های جمعی برای تعاملات اجتماعی باشد ولی در توسعه شتابزده شهرهای امروزی توجه به فضاهای جمعی با امنیت که به عنوان یکی از نیازهای اساسی بشر امروزی میباشد کمرنگ شده است این پژوهش» به روش توصیفی تحلیلی انجام شده و منابع گردآوری اطلاعات در آن عبارتند از: منابع کتابخانهای (مبانی نظری)» منابع انسانی (شهروندان) و منابع کالبدی فضایی (مشاهده) که جهت این امر از تکنیک مشاهده برنامهریزی شده غیر مشارکتی استفاده شده است. تئوری تعاملات اجتماعی اجازه میدهد ارتباط میان بخشهای مختلف یک طراحی بر اساس مفاهیم و مولفههای موثر بر آن برقرار شود و قادر است تا عملکردها و قابلیتهای یک فضای عمومی را در جهت تامین نیازهای اجتماعی کاربران ارتقا بخشد و قادر است به معماران امکان ارتقاء نوع موجود معماری را بدهد و مقاصد طراحی را برای کاربران آن آشکار کند. رابطه میان محیط و انسان و تعاملات اجتماعی میتواند به صورت یک کل نگریسته شود که در آن اجزای گوناگون درون محیط و رفتارهای انسانی را در سه تر از مولفههای روانی نیازهای انسان مولفههای کالبدی و مولفه های فعالیتی میتوان از هم جدا نمود.