چکیده:
لذت از مسایلی است که مورد توجه ادیان بوده و در علوم مختلفی همچون روان شناسی، جامعه شناسی، و فلسفه از آن بحث شده است. مکاتب تربیتی همواره از لذت و بیان مصادیق آن برای انجام فعل اخلاقی و دوری از افعال ناپسند بهره گرفته اند. لذت یگانه محرک انسان هاست و قسیم آن، یعنی الم و درد، یگانه عامل بازدارنده. لذت آن قدر اهمیت دارد که شاخه ای از روان شناسی با عنوان لذت شناسی، به مطالعه ی افکار و احساسات خوشایند و ناخوشایند، به ویژه از جهت نقش آن ها در انگیزش انسان ها می پردازد. در دین اسلام، به لذت توجه شده است و برخی از اقسام آن جایز شمرده شده و از برخی نهی شده است. در این نوشتار رابطه سلامت معنوی با لذات، از منظر معارف اسلامی (قرآن و روایات)، تبیین و بررسی شده است. در ابتدا مفهوم لذت و اقسام آن و انواع مکاتب لذت گرا تبیین و بررسی شده و سپس با استفاده از آیات و روایات مرتبط، شیوه بهره مندی مناسب و مورد نظر اسلام، بیان شده است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و پردازش اطلاعات به صورت توصیفی تحلیلی و تا حدی انتقادی است. تمامی ارجاعات سندی به گونه درون متنی / ای پی ای می باشد.
خلاصه ماشینی:
کیفیت بهره مندی از لذات برای رسیدن به سلامت معنوی از دیدگاه نقل (آیات و روایات ) علی قنبریان چکیده لذت از مسائلی است که مورد توجه ادیان بوده و در علوم مختلفی همچون روان شناسی، جامعه شناسی، و فلسفه از آن بحث شده است .
در واقع ، آنچه ملاک اساسی برای این مکتب است ، آرامش روح و روان آدمی است و این مهم ، جز از طریق بیتعلقی به امور دنیوی حاصل نمیشود؛ زیرا اگر انسان به دنیا و نشانه های آن وابسته باشد، دچار اضطراب میگردد.
مرتضی مطهری در کتاب «اصول فلسفه و روش رئالیسم »، لذت گرایی روان شناسی را در حیوانات و انسان ها اثبات میکند: تنها غایت و هدفی که در شعور حیوان منعکس میشود و او را وادار به تکاپو و فعالیت میکند ارضای تمایلات و نیل به لذات است و حیوان بلکه انسان بدون آنکه از احتیاجات طبیعی خود آگاه باشد و غایت فعالیت های طبیعی وجود خویش را که این امور نفسانی برای آن ها کار میکنند بداند یا اگر بداند آن ها را در نظر بگیرد (مانند انسان عالِم ) کارهای ارادی و قصدی خویش را انجام میدهد و او در این کارها صرفاً از تمایلات درونی خویش اطاعت میکند و نیل به لذات حاصل از افعال را منظور میدارد.